Van Katelijne- tot Gentpoortstraat. Huidige naam, gebruikt voor straat én parallel lopende vest, komt voor sinds het eerste kwart van de 19de eeuw en verwijst naar de nabijgelegen Gentpoort, voordien zogenaamd "Vest tussen Gent- en Katelijnepoort". Marcus Gerards (1562) tekent enerzijds omwalling met bastions, ononderbroken opgetrokken tussen de twee stadspoorten, en halverwege een windmolen; anderzijds is grond tot aan Boudewijn Ravenstraat ingenomen door een bomenrij en een tweede deel door ommuurde tuin en enkele kleinere woningen. In de loop van de tweede helft van de 18de eeuw tot het derde kwart van de 19de eeuw, voornamelijk blekerijvelden zie Ferraris- (1770-1777) en Poppkaart (1865). Vanaf de tweede helft van de 19de eeuw, geleidelijk aan verkaveld in kleine percelen met arbeiders- woningen zie huidige bebouwing. Van 1841 tot jaren 1950 wordt het beluik of fort "Centillepoortje" bestaande uit 17 woningen opgetrokken achter nummers 56-65, zie Poppkaart (1865). Tevens van 1899-1914, ter hoogte van nummer 66 locatie van brouwerij "Tivoli" met bewaard, zwaar verankerd mouterijgebouwtje achteraan. Vest aangelegd in 1853-1854 als publieke wandeling naar ontwerp van tuinarchitect E. Rosseels (Leuven) met vrij uitgebreid bomenbestand zoals platanen, beuken, zilverlinden, witte abelen, witte paardekastanjes, essen, Canadapopulieren, schietwilgen, esdoorns, zomerlindes, honingbomen en Oosterse platanen.

Watertoren in neomiddeleeuwse trant, van het type C2, van 1925; waterreservoir op ronde plattegrond met parement van rode baksteen, de bovenbouw kraagt grosso modo halverwege uit op een spitsboogfries en wordt geflankeerd door een arkeltorentje met reminiscenties aan dat van de Poertoren zie Begijnenvest; smalle, spleetvormige openingen.

Heden voornamelijk woonfunctie en uitrit van drukkerijgebouwen "Die keure" (nummer 45) aan de oude Gentweg. Tevens locatie van sociaal woonproject "Sentillehof", zie Sentillehof. Geasfalteerde straat met licht krommend tracé , parallel met het kanaal Gent-Oostende en met de vest.

Voornamelijk eenvoudige, bakstenen arbeiderswoningen, opgetrokken als eenheidsbebouwing van enkele huizen van twee à drie traveeën en twee bouwlagen uit het vierde kwart van de 19de eeuw tot het eerste kwart van de 20ste eeuw, later soms voorzien van een dakvenster of geknikt zadeldak: nummers 7-8 van 1894 met opvallende sierankers; nummers 9-15 met vlakke venster- en deuromlijstingen; nummers 16-20 van 1895 eveneens met sierankers; nummers 21-25 van 1903 met oorspronkelijke houten, neoclassicistisch getinte dakvensters; nummers 28-30; nummers 31-44 van 1888 waarvan nummer 40 later verhoogd tot drie bouwlagen; nummers 46-50/ Boudewijn Ravenstraat van 1886; nummers 56-65; nummers 67-68, oorspronkelijk drie woningen van drie à twee traveeën en twee bouwlagen, in 1889 verhoogd tot drie bouwlagen met toevoeging van doorgetrokken arduinen lekdrempels en in 1895 opgesplitst in twee aparte woningen. Nummer 6, neoclassicistisch getint breedhuis van drie traveeën en twee bouwlagen, gebouwd in 1894. Nummer 27, van 1888 met horizontaliserend effect door arduinen kordons, kordonvormende lekdrempels en als witstenen speklagen doorgetrokken lateien; nisje van gesinterde baksteen met Mariabeeld en opschrift "OMDAT MARIA / ONS BEWAARDE / 10-12/1944". Op de hoek met Oude Gentweg, studentenwoningen ontworpen in 1975-1976 door architect E. Vanassche (Brugge): één van de eerste schuchtere voorbeelden van hedendaagse architectuur in de binnenstad, getypeerd door drie visueel vergelijkbare volumes die door de afdalende daken het dominerend effect van het pand in het straatbeeld verminderen.