Korte rechte straat tussen de Oude Stationstraat ten oosten en de Stationstraat ten westen. Voorheen gekend als "Waaibergstraat" naar de herberg "Wayenberg" of "Wayenburgh" (= "hoger gelegen plaats waar het hard kan waaien"), reeds vermeld in het eerste landboek van Tielt van 1635 met ligging op het zogenaamd Stoktgebied (zie Stoktmolenstraat) dat na goedkeuring door Keizer Karel in 1550 bij het schependom wordt gevoegd.

Huidige benaming sinds 1979 omwille van het dubbel gebruik met de Waaiberglaan te Aarsele, naar de Tieltenaars die tijdens de Eerste Wereldoorlog onder dwang van de Duitse overheid de straat aanleggen. Hierbij wordt de afgedolven aarde vervoerd via een speciaal daartoe aangelegde railverbinding en gebruikt om de oude molenvijver in de Kortrijkstraat (1545) aan het huidige Vijverhof te dempen.

Bebouwing ontstaat pas na verkaveling van de percelen in eigendom van de v.z.w. "Parochiale werken van Thielt", gerealiseerd volgens kadaster in 1936. Grotendeels aaneengesloten eenvoudige woningen tot twee bouwlagen onder pannen zadeldaken uit het tweede en derde kwart van de 20ste eeuw, getypeerd door verzorgde bakstenen parementen. Nummer 2, woonhuis ontworpen door architect Valère Lievens (signering rechts in plint), met verdiepte inkom onder korte rechte luifel.

Nummer 4, "Huyze Waaiberg" of "Museum Maurice Vander Meeren", privaatmuseum met overzicht van het oeuvre, ondergebracht in voormalige woning en atelier van de Tieltse kunstenaar Maurice Vander Meeren (1903-1983), wiens expressieve beeldhouwkunst talrijke openbare gebouwen en privé-woningen in Tielt siert. Het huis met werkplaats wordt volgens kadaster gebouwd in 1938-1939 naar ontwerp van architect Albert Impe (Tielt) en krijgt vermoedelijk enkele jaren later nog een uitbreiding en gevelaanpassing. Breedhuis met rood bakstenen gevelparement verlevendigd door witgeschilderde simili-omlijstingen van vensters en poort; eenvoudig balkon met licht uitbuikende ijzeren leuning boven poort.