Lange landelijke weg met gebogen verloop aan de oostzijde van de Rijkegemkouterstraat, waar de straat aan zuid- en noordzijde bij aansluit. Gelegen in de Rijkegemkouter, een van de bewaarde kouterruggen op Tielts grondgebied ontstaan langsheen de Poekebeek en in de 9de eeuw in het bezit van de abdij van Elnone (Saint-Amand-les-Eaux) die er renten op int. Net als alle periodiek overstroomde beekvalleien kent deze kouter een langdurig afwisselend bodemgebruik met meersen en beekdalbossen met onder meer hooilandcultuur. De benaming verwijst naar twee stukken drassig land zogenaamd "De Polders", gelegen langs de Poekebeek die ten zuiden van de weg stroomt.

Over de rug van deze kouter loopt eertijds een eeuwenoude verbindingsweg over Ruiselede richting Gent, later vervangen door een nieuwe oostelijke toegangsweg waarvoor Filips II in 1568 aan de stad een octrooi verleent, met name de nieuwe "Gentse (Heir-) Weg" (huidige Beneluxlaan en Kanegemstraat).

Voorheen gelegen in de "Ryckeghemhoek", een van de 17de-eeuwse prekadastrale indelingen van Tielt-buiten.
Tracé met meer kronkelend verloop en verspreide landelijke bebouwing weergegeven op de Ferrariskaart (1770-1778), met vermelding van het gehucht "Rickegem" ten zuiden van de straat, aan de hoek met de Rijkegemkouterstraat. Later wordt deze wijk "Biesgat" genoemd, naar een gelijknamige nabijgelegen herberg ten westen van het kruispunt met de Rijkegemkouterstraat, weergegeven en vermeld op de Atlas der Buurtwegen (1847); het oorspronkelijk toponiem wijst op het vroegere moerasgebied.

In het begin van de 20ste eeuw zijn hier enkele herbergen gelegen, onder meer "De Kortekeer", ook gekend als "'t Zevenhol", en "De Meerschblomme", waarvan thans de uitbatingen zijn stopgezet.

Behouden agrarische functie met hoevebebouwing. Enkele sites gaan minimaal terug tot de tweede helft van de 18de eeuw zie volumes weergegeven op de Ferrariskaart, doch in de loop van de 20ste eeuw is het woonhuis veelal gerenoveerd of vervangen door nieuwbouw.

Nummer 1 met smal beglaasd spitsboognisje waarin heiligenbeeld in top van zijpuntgevel van het woonhuis.

Nummer 7, veebedrijf waarvan toegang via nieuw ijzeren hek tot deels verhard erf met centraal grasperk. Aan westzijde, bewaarde bakstenen schuurstalvleugel onder zadeldak (nok loodrecht op straat; mechanische pannen) met grote rechthoekige poort, lagere segmentboogpoort, laadluikje en stalvensters met schuifluiken; lage aanbouw aan erfzijde en vernieuwde bakstenen noordzijgevel. Vrijstaand bakstenen stalletje onder zadeldak (Vlaamse pannen) en recentere bijgebouwen.

Nummer 11, "'t Zwaluwenhof", dieper gelegen hoeve met lange erfoprit en toegang gemarkeerd door ronde bakstenen pijler met geschilderd ijzeren hek. Bewaarde opmerkelijke verankerde bakstenen dwarsschuur onder zadeldak (nok loodrecht op straat; golfplaten) met erfgevel getypeerd door vijf gekoppelde blinde rondboognissen onder doorlopend druiplijstje met radvormige uilengaten in zwikken; een rondboognis voorzien van rechthoekige poort, de overige met getoogde staldeurtjes. Noordgevel met asemgaten en deels gedicht uilengat met recenter klein venstertje. Lage aanbouw onder lessenaarsdak (Vlaamse pannen) met aansluitend golfplaten overkapping op betonnen pijlers.
Vernieuwd woonhuis en recentere aan- en bijgebouwen.

Nummer 15, hoeve "De Kouter" met heraangelegd en omhaagd erf, toegankelijk via nieuw ijzeren hek tussen bakstenen pijlers. Gerenoveerde bakstenen gebouwen onder pannen bedaking: woonhuis aan noordzijde, bakhuis met ovenhokje aan oost- en bijgebouw aan westzijde, beide laatstgenoemde onder zadeldak met Vlaamse pannen.

Nummer 3, restaurant "De Meersbloem", gaat terug op de begin 20ste-eeuwse herberg "De Meerschblomme", uitgebaat tot circa 1955 en in 1970 gesloopt voor nieuwbouw in landelijke stijl, zie witgeschilderde baksteenbouw met zwartgeschilderde plint onder pannen bedaking met dakkapellen, afgeschermd van de straat door hoge haag; rondbogig muurnisje met zwartbakstenen omlijsting en topkruis waarin beeld van Sint-Antonius.