Straat met licht bochtig verloop die de dorpskern vanaf de Aarselestraat in oostelijke richting via een ruime bocht verbindt met de Deinsesteenweg. De weg staat in 1824 bekend als "Ouden Wonterghemschen prochieweg", het toponiem "Baudeloo" wordt gebruikt als wijk- en sectienaam. Ook het begin van de huidige Pastorijstraat maakt eertijds deel uit van de "Ouden Wonterghemschen prochieweg" en loopt via een deels verdwenen tracé uit op een tweesprong met de huidige Baudeloostraat, waar zich de aloude "Baudeloo-Linde" (naar verluidt geplant in 1638) met bijhorende kapel bevindt, zie primitief kadasterplan (circa 1830). In 1846 (Atlas der Buurtwegen) is het tracé van de Pastorijstraat reeds rechtgetrokken naar het zuiden toe en de tweesprong verdwenen. Kapel en "Bauwloo Linde" worden nog op de kaart weergegeven. Het begin van de straat wordt aangeduid als "Casino Straet", lopende van de herberg "Casino" (Aarselestraat) naar de "Bauwloo Linde". In 1847 wordt de linde geveld, ook de kapel is thans verdwenen. De straat wordt in 1955 verbreed en gekasseid.

Zogenaamd naar de abdij van Baudeloo (ook soms Boudelo geschreven) te Klein-Sinaai, gesticht in 1197, later het klooster van Baudeloo te Gent (vanaf 1584), gedurende het ancien régime grondbezitters te Aarsele en eigenaars van de "Baudeloohoeve" (nummer 48).
In 1903 wordt in de Baudeloostraat de melkerij "De Hoop" opgericht door Aimé De Beil, die slechts een vijftiental jaren in bedrijf bleef, tot na de Eerste Wereldoorlog. Thans verdwenen.

Het westelijke stuk van de straat tot net voorbij het kruispunt met de Pastorijstraat gaat mee met de dorpsbebouwing, voornamelijk met woonfunctie. In de tweede helft van de 18de en de eerste helft van de 19de eeuw is dit gedeelte nog quasi onbebouwd, zie kadastraal reductieplan van het Dépôt de la Guerre (1853). De basisbebouwing bestaat hoofdzakelijk uit 20ste-eeuwse rijbebouwing van twee bouwlagen, gedeeltelijk ter vervanging of verbouwing van 19de-eeuwse eenlaagsbouw. Nummers 15-17, woning met winkelpui daterend van circa 1936 met signering in natuursteen op plint: "VAN QWEKEN- / BORNE D. / ARCHITECT / PETEGEM - LEIE". Op de hoek met de Waterstraat (nummer 14) bevindt zich de voormalige herberg met bijhorende schrijnwerkerij "In 't land van belofte", samen met drie aanpalende huizen opgericht in 1898 door timmerman Pieter Boulez (zie Waterstraat). Het huis is in kern bewaard, het uitzicht ingrijpend gewijzigd door nieuw gevelparement en gewijzigde muuropeningen, bewaard typerend fronton als bekroning van de afgeschuinde hoektravee.

Tot het begin van de 20ste eeuw is het gebied vanaf de Waterstraat tot aan de "Baudeloohoeve" onbebouwd gebleven. De groei van Aarsele tijdens het interbellum vertaalt zich in de uitbreiding van de straat met nieuwbouw, onder meer nummer 20 uit circa 1929, tweede bouwlaag gekenmerkt door vooruitspringende penanten, gebruik van granito; nummer 29 heel traditioneel opgetrokken circa 1933, flankerende nummers 27 en 31 enkele jaren later en matig beïnvloed door de vigerende bouwstijlen (art deco/ modernisme).

Vanaf het kruispunt met de Pastorijstraat naar het oosten toe, worden in de tweede helft van de 20ste eeuw losstaande eengezinswoningen in tuin opgericht.

Vanaf de "Baudeloohoeve" heeft de weg een dalend verloop, vanaf de plateaurug aflopend naar de beekvalleien. Voor de 19de eeuw was de noordzijde van de straat, ten oosten van de "Baudeloohoeve" een bosrijk gebied, zie Ferrariskaart (1770-1778). Het oostelijke deel van de straat heeft een behouden landelijk karakter getypeerd door hoevebebouwing en verbouwde 19de-eeuwse eenlaagsbouw (nummers 64-66) gedurende het laatste kwart van de 20ste eeuw aangevuld met vrijstaande woningen in fermettestijl. Hoeve nummers 58-60 met 19de-eeuws woonhuis en stal, op een oudere site teruggaand tot de 18de eeuw, zie Ferrariskaart (1770-1778); ten westen van de hoeve stonden kleine woningen.