Landelijke kronkelende weg die de Henri D'hontstraat ten oosten verbindt met de Wingensesteenweg op grondgebied Tielt ten westen (zie ook: Tielt, Dosseweg). In de tweede helft van de 18de eeuw bestaat enkel de westelijke zijde van het traject, zie Ferrariskaart (1770-1778). Op de Atlas der Buurtwegen (1847) wordt de weg volledig weergegeven, vermeld als "Meulenweg" en beschreven als "Weg van uit den Wyngenschensteenweg boven de herberg den Jager naar Schuyffers Kapelle".

De oudste vermelding van de huidige benaming dateert van 1614 "[...] iegens den doschweg die loopt van thielt... naer hoict [...]". Het is echter niet zeker dat het om dit tracé gaat, aangezien "dosseweg" de gebruikelijke benaming is voor een smalle weg waar enkel een dors of een paard door kan. In het landboek van 1645 wordt een "Meuleweg" vermeld, die leidt naar de verdwenen "Bergmolen", van oudsher op een wal gelegen en voor het eerst vermeld in 1462, weergegeven op de Ferrariskaart (1770-1778) op de zuidwestelijke hoek van de Bergmolenweg (zie Tielt, Bergmolenstraat). Veel kleinere dorswegeltjes kwamen uit op dit hoofdtraject, dat met een hoogteligging van 32 m een uitloper is van de Tieltse cuestarug.

In de tweede helft van de 18de eeuw is nog niet veel bebouwing waar te nemen, zie Ferrariskaart (1770-1778). In het korte westelijke stuk van de straat komt een hoeve voor (nummer 23), in de buurt van waar later de straat zal worden doorgetrokken liggen een drietal kleine hoeves, telkens bestaande uit twee bouwvolumes. Meer dan een halve eeuw later is de bebouwing een weinig uitgebreid, zie Atlas der Buurtwegen (1847), onder meer met nummers 12, 22, zonder nummer naast nummer 24. Hoeve nummer 12 was bereikbaar via een stuk van de voetweg "Groote Kapellewegel", die van Schuiferskapelle naar Tielt leidde. Achteruitgelegen ten zuiden van de weg bevindt zich oudere bebouwing, onder meer de voormalige herberg "Den Elshoek" (nummer 22), toegankelijk via de gezamenlijke erfoprit van nummers 22-24. Nummer 22, aan westzijde bestaande uit een ouder gedeelte onder overkragend zadeldak in Vlaamse pannen, met gecementeerde gevel en rechthoekige muuropeningen met betegelde onderdorpels. Op het einde van de 19de of het begin van de 20ste eeuw is aan de oostzijde daarvan een witgekalkt bakstenen volume onder zadeldak in mechanische pannen aangebouwd, afgelijnd door een tandfries en voorheen met getoogde muuropeningen. Thans sterk verbouwd, met vernieuwde muuropeningen en nieuwere aanbouwen. Ten oosten van nummer 24 staat een eenlagig witgekalkt boerenhuis met stal onder overkragend zadeldak (Vlaamse pannen, steunend op houten kardoezen), onbewoond en vervallen. Rechthoekige muuropeningen waarin gedeeltelijk bewaard houten schrijnwerk.

In het interbellum verschijnt nieuwe bebouwing. Onder meer nummer 18, bakstenen enkelhuis met witgekalkte straatgevel onder mansardedak in mechanische pannen. Afgeboord door zaagtand- en muizentandlijsten. Gewijzigde muuropeningen, betonnen lateien.
In de tweede helft van de 20ste eeuw worden vooral tussen de Steenakkerstraat en de Henri D'hontstraat aan de zuidzijde van de weg eengezinswoningen in tuin gebouwd.