Korte straat die vanaf de Dosseweg zuidwaarts loopt tot op grondgebied Tielt, en daarbij de Kapellebeek kruist. Zogenaamd naar een oude plaatsnaam, ook vermeld als één van de zerken: "Steenackercerc". Nog niet weergegeven op de Ferrariskaart (1770-1778), wel voor het eerst op het primitief kadasterplan (circa 1830). Reeds in het midden van de 19de eeuw "Steenakkerstraatje" genoemd, zie Atlas der Buurtwegen (1847).

Behouden agrarisch karakter door verspreide hoevebebouwing.
Op de Ferrariskaart (1770-1778) wordt nog nauwelijks een weg aangeduid langs het huidige tracé. Twee hoeves worden weergegeven, nummers 3 en 4. Alle bewoningssites worden al weergegeven op het primitief kadasterplan (circa 1830) en de Atlas der Buurtwegen (1846). Alle hoeves thans met gewijzigd gebouwenbestand, woonhuis met nieuw gevelparement en gewijzigde muuropeningen.

Nummer 3, gerenoveerde hoeve bestaande uit losstaande hoevegebouwen rondom een begraasd erf. De hoeve was afhankelijk van de heerlijkheid Lembeke (Tielt-buiten). In de tweede helft van de 18de eeuw wordt de hoeve bewoond door Franciscus De Brabandere. Op de Ferrariskaart worden een vijftal volumes weergegeven. Op het primitief kadasterplan (circa 1830) komen het woonhuis en de parallelle zuidelijke schuur reeds op hun huidige plaats voor. Het noordelijke woonhuis dateert naar verluidt uit 1760 en wordt in de loop van de 19de en 20ste eeuw verbouwd: verbreed en verlengd, eertijds van een strodak voorzien. De stal ten westen van het erf wordt volgens kadaster opgericht in 1893. Circa 2003 wordt het woonhuis deels verwoest door brand. Witgekalkt woonhuis van acht traveeën onder wolfsdak in mechanische pannen. Vernieuwd baksteenparement, met rechte muuropeningen en nieuwe natuurstenen onderdorpels. Voorheen was aan de linkerzijde een wagenhuis aangebouwd. Zijgevel gekenmerkt door vlechtingen. In het interieur treft men onder meer nog bewaarde balksleutels aan (getand en met peerkraal), een vloertje in rode gebakken tegeltjes, cementtegelvloertjes en een gebinte met gordingen. De oude schuur bevat restanten van beplanking en strodak. Inscripties op de balken, waarvan de oudste: "IVH 1790". Vermoedelijk wordt in het tweede kwart van de 20ste eeuw de houten schuur voorzien van nieuwe bakstenen muren en een zadeldak in mechanische pannen. Overige landgebouwen in donkerrode baksteen onder zadeldaken in Vlaamse pannen, getoogde muuropeningen. Onder meer koeienstal, overgroeide half ondergrondse aardappelkelder met vlakke toegang, bakhuisje en zomerkeuken. Het erf is toegankelijk via een heropgebouwd toegangshek met witgekalkte bakstenen pijlers met gepekte plint en mijtervormig getralied kapelnisje.