Tussen Brede- en Kronenburgstraat. Van in de 13de eeuw was hier een weg die voorbij de huidige Begijnenstraat verder langs het oudste Antwerpse begijnhof, zogenaamd "Hof Sion" of "Sionsberg", doorliep naar de Lozane. Door de omwalling van 1314 werd de Begijnenstraat als het ware afgegrendeld; een verbinding met het gebied buiten de wallen kwam tot stand door een sluippoort, zogenaamd "Begijnhol", op de plaats waar de Kronenburg- en Kasteelpleinstraat elkaar kruisen. Een tweede sluippoort in dezelfde buurt was het "Aardhol". Het begijnhof lang een 300m. verder in zuidoostelijke richting. In 1542 ging het in vlammen op, en in 1546 verhuisden de begijnen naar de Rodestraat. 1866: afbraak van de "Begijnenpoort"; 1880: verlenging van de Begijnenstraat tot aan de Kronenburgstraat; 1891: nieuwe rooilijn voor het smalle gedeelte; 1912 en 1913: verbredingen. Karakteristiek voor deze straat zijn de talloze contrasten: verspringende rooilijnen, bewogen kroonlijstlijn waardoor gezicht op gevarieerd dakenspel, enkelhuisjes van twee bouwlagen en twee traveeën nummers 7-15, 16-20 en brede gevels van gevangenis en bioscoop, bepleisterde of gecementeerde lijstgevels uit de tweede helft van de 19de eeuw of de 20ste eeuw en topgevels uit de 16de of 17de eeuw; verschillende Onze-Lieve-Vrouwebeelden. Houten puien op de nummers 7, 13, 15, 33, 35 (neorenaissancistisch), 87 en 89 (neoclassicistisch), 91 (puiraam in neorenaissance omlijsting); nummers 8, 10 en 12 (circa 1930), 16, 20, 26 (neoclassicistisch), 48, 58 en 64. Bressen ter hoogte van nummers 1, 43, 49, 55-61.