Korte verbindingsstraat tussen de Amerikalei enerzijds en de Emiel Banning- en Pacificatiestraat anderzijds. De straat behoort niet tot het originele verkavelingsplan van het Zuid van 1875; ze wordt toegevoegd in 1882 naar aanleiding van de Wereldtentoonstelling die in 1885 in de wijk plaats zal plaats vinden en wordt Volkslei genoemd. Om verwarring met de nabijgelegen Volksstraat te vermijden, krijgt de straat in 1909 een nieuwe naam ter ere van Francis Dhanis (1862-1909), die in Congo een rol speelde in de bestrijding van de Arabische slavenhandel.

De korte straat met centraal plantsoen moest een verbinding vormen tussen de Amerikalei en het terrein van de Wereldtentoonstelling, dat aan de noordwestzijde ook aan de straat grensde.

Begin 21ste eeuw is de Baron Dhanislaan een rustige woonstraat, gekenmerkt door een met linden afgezoomd centraal plantsoen met speelplein en zitbanken. Het straatbeeld vanaf de Amerikalei wordt bepaald door het neogotische standbeeld van Quinten Matsijs, dat hier in 1934 een plaats kreeg. Door de bomen, het standbeeld en de relatief goed bewaarde eind-19de-eeuwse, homogene rijen burgerhuizen, is dit één van de meest charmante, authentieke straten van het Zuid. Het straatbeeld bleef heel goed geconserveerd aan zuidzijde, waar de oorspronkelijke huizenrij met uitzondering van een flatgebouw op nr. 6, gaaf werd bewaard. Het gaat voornamelijk om statige, neoclassicistische burgerhuizen van drie traveeën en drie bouwlagen met verzorgde, bepleisterde lijstgevels. Nr. 18, een burgerhuis dat circa 1903 werd gebouwd naar ontwerp van bouwmeester Louis Huybrechts, valt op door het parement van geglazuurde baksteen met eclectisch karakter; grondige verbouwing in 1938 met tussenvoeging van een bouwlaag.

De bebouwing aan de noordzijde van de straat, oorspronkelijk ingenomen door het terrein van de Wereldtentoonstelling, en pas na het einde van dit evenement in bouwpercelen verdeeld, werd meer verstoord. Er is nieuwbouw op de hoek met de Amerikalei en een groot aantal verbouwingen van de neoclassicistische gevelrij. Het samenstel van vier identieke neoclassicistische woningen op nrs. 3-9, gebouwd in 1899 naar ontwerp van P. Méclot, verloor zijn karakter door vervlakking van de gevels. Het naastgelegen burgerhuis op nr. 11, gebouwd circa 1901 naar ontwerp van Albert Arnou, onderging hetzelfde lot: de fraai uitgewerkte verdiepingen kregen een vlakke bepleistering en verloren de bekroning met centraal fronton.

Van de vier hoeken van de straat bewaarden er drie hun oorspronkelijke neoclassicistische hoekuitwerking, telkens gebouwd in combinatie met één of meer aansluitende woningen. De noordhoek met de Amerikalei is vervangen door nieuwbouw.