De Karel Rogierstraat, deel uitmakend van het oorspronkelijke verkavelingsplan van het Zuid van 1875, is binnen deze verkaveling op een toplocatie gelegen. De straat verbindt immers de Leopold De Waelplaats, waar het Museum voor Schone Kunsten gelegen is, met de Marnixplaats. Typisch voor het Zuid zijn de rechte straten, straalsgewijs verstrekkend van ronde of rechthoekige pleinen, die vaak gemarkeerd zijn door een belangrijk gebouw of een groot standbeeld. Vanop de Leopold De Waelplaats heeft men door de Karel Rogierstraat een vrij zicht op het monumentale Marnixstandbeeld. De straat werd oorspronkelijk als één geheel gezien met de Vrijheidstraat, die aan de andere kant van de Marnixplaats het tracé verder zet. In 1884 gaf men het deel tussen Marnix- en Leopold De Waelplaats een nieuwe, eigen naam ter ere van Charles Latour Rogier (1800-1885), een van de grondleggers van de Belgische staat en met het Zuid gelinkt door zijn ijveren voor de afschaffing van de Scheldetol. Dit is een belangrijk thema in de straatnaamgeving en gedenktekens op het Zuid.

Het oorspronkelijke straatbeeld wordt bepaald door burgerhuizen van drie tot vier bouwlagen en drie traveeën onder mansarde- of zadeldak. Typisch is de afwisseling van bepleisterde neoclassicistische parementen en veelkleurige, bakstenen eclectische gevels. Deze combinatie is tevens typisch voor het Zuid. De eind-19de- en begin-20ste-eeuwse huizenrijen zijn deels vernietigd door een bominslag tijdens de Tweede Wereldoorlog, wat de aanwezigheid van talrijke naoorlogse appartementsgebouwen verklaart. Een aantal originele huizenrijen zijn bewaard, bijvoorbeeld nummers 18 tot 24 is een neoclassicistische gevelrij, nummers 25 tot 31 is een eclectische rij. Andere voorbeelden zijn: nummer 11, een ontpleisterde neoclassicistische woning die samen met een achterliggend werkhuis in de Zwijgerstraat, gebouwd werd rond 1899 door aannemer J.Fr. Leyemberg voor ornemanist en beeldhouwer L. Van Camp (Lange Van Bloerstraat 25); en nummer 17, een eenvoudige eclectische woning met geel bakstenen parement en klassieke gevelopbouw, gerealiseerd door bouwmeester Dieltiëns voor J.J. Thys. De huizenrij is aan de pare kant, bij het begin van de straat, onderbroken door de vrijwel blinde, gele bakstenen achtergevel van de Sint-Walburgiskerk uit 1936.