De Karel Rogierstraat, deel uitmakend van het oorspronkelijke verkavelingsplan van het Zuid van 1875, is binnen deze verkaveling op een toplocatie gelegen. De straat verbindt immers de Leopold De Waelplaats, waar het Museum voor Schone Kunsten gelegen is, met de Marnixplaats. Typisch voor het Zuid zijn de rechte straten, straalsgewijs verstrekkend van ronde of rechthoekige pleinen, die vaak gemarkeerd zijn door een belangrijk gebouw of een groot standbeeld. Vanop de Leopold De Waelplaats heeft men door de Karel Rogierstraat een vrij zicht op het monumentale Marnixstandbeeld. De straat werd oorspronkelijk als één geheel gezien met de Vrijheidstraat, die aan de andere kant van de Marnixplaats het tracé verder zet. In 1884 gaf men het deel tussen Marnix- en Leopold De Waelplaats een nieuwe, eigen naam ter ere van Charles Latour Rogier (1800-1885), een van de grondleggers van de Belgische staat en met het Zuid gelinkt door zijn ijveren voor de afschaffing van de Scheldetol. Dit is een belangrijk thema in de straatnaamgeving en gedenktekens op het Zuid.

Het oorspronkelijke straatbeeld wordt bepaald door burgerhuizen van drie tot vier bouwlagen en drie traveeën onder mansarde- of zadeldak. Typisch is de afwisseling van bepleisterde neoclassicistische parementen en veelkleurige, bakstenen eclectische gevels. Deze combinatie is tevens typisch voor het Zuid. De eind-19de- en begin-20ste-eeuwse huizenrijen zijn deels vernietigd door een bominslag tijdens de Tweede Wereldoorlog, wat de aanwezigheid van talrijke naoorlogse appartementsgebouwen verklaart. Een aantal originele huizenrijen zijn bewaard, bijvoorbeeld nummers 18 tot 24 is een neoclassicistische gevelrij, nummers 25 tot 31 is een eclectische rij. Andere voorbeelden zijn: nummer 11, een ontpleisterde neoclassicistische woning die samen met een achterliggend werkhuis in de Zwijgerstraat, gebouwd werd rond 1899 door aannemer J.Fr. Leyemberg voor ornemanist en beeldhouwer L. Van Camp (Lange Van Bloerstraat 25); en nummer 17, een eenvoudige eclectische woning met geel bakstenen parement en klassieke gevelopbouw, gerealiseerd door bouwmeester Dieltiëns voor J.J. Thys. De huizenrij is aan de pare kant, bij het begin van de straat, onderbroken door de vrijwel blinde, gele bakstenen achtergevel van de Sint-Walburgiskerk uit 1936.

Gelegen in het Zuidkwartier, tussen de Marnix- en de Leopold de Waelplaats. Naamgeving in 1884 aan het gedeelte van de Vrijheidstraat voorbij de Marnixplaats.

Karel Rogier (1800-85) speelde een belangrijke rol, onder meer als gouverneur van de provincie Antwerpen en als minister in de periode 1830-63.

Vrijwel homogene bebouwing van de pare zijde met burgerhuizen uit het laatste kwart van de 19de eeuw, bij het begin van de straat onderbroken door de vrijwel blinde bakstenen achtergevel van de Sint-Walburgiskerk uit 1936; doorgaans, enkelhuizen met bepleisterde, witgeschilderde lijstgevels van twee à drie traveeën, drie bouwlagen en zadeldak: begane grond verlevendigd met imitatievoegen of -bossage, bovenbouw met markante kordons, spiegels, balusters en een centraal balkon op consoles; rechthoekige of segmentboogvensters in geriemde omlijsting, al dan niet met oren en sleutel en klassieke bekroning met houten kroonlijst op klossen, consoles, tandlijst.

De nummers 2, 6, 8, 16 - vermoedelijk circa 1900 - met bakstenen parement: het nummer 6 met blinde versierde boogvelden op de tweede bouwlaag en mozaïekpanelen in het fries, het nummer 8 naar ontwerp van architect P. Wittocx (zie gevelsteen) met boogvormige muuropeningen in een fraai geprofileerde omlijsting, het nummer 16 met rondbogig drielichtvenster van de begane grond en houten erker op de bel-etage.

De onpare zijde telt slechts drie concentraties van oudere woningen, namelijk de nummers 1-3, 11 tot 17 en 25 tot 31; de tussenliggende panden zijn recent door een bominslag in 1944; het nummer 11 met zwierig stucdecor op de borstweringen van de derde bouwlaag en in het fries; de nummers 13-15: identieke bepleisterde lijstgevels met sterk horizontaal ritme en balkon; de nummers 17 en 25 tot 31 - te dateren even na 1900 - met bakstenen parement, verfraaid met speklagen, bel-etagebalkon, deurvenster en fronton (de nummers 25, 29, 31), flankerende balusters en gesculpteerde of mozaïekpanelen rond de vensters (de nummers 25, 29 en 31).

De nummers 1 en 2: voormalig houten winkelpui (ligging nabij de hoek) thans met woonhuisfunctie.