De Pacificatiestraat is een lange straat gelegen in het Zuidkwartier, tussen de Amerikalei en de Gentplaats. De straat maakt deel uit van het oorspronkelijke verkavelingsplan van het Zuid, opgemaakt rond 1875. Dit plan wordt getypeerd door een patroon van rechte straten, die waaiervormig rond pleinen zijn gestructureerd. De straat kreeg in 1876 haar naam, naar het verdrag dat drie eeuwen eerder als de "Pacificatie van Gent" was gesloten. De bedoeling van Willem van Oranje was een basis van verstandhouding te scheppen tussen katholieken en protestanten met het oog op een eensgezinde verdediging van de Nederlanden tegen Spanje.

De bebouwing in de Pacificatiestraat is typisch voor het Zuid en bestaat uit een afwisseling van eind-19de-eeuwse neoclassicistische burgerhuizen en begin-20ste-eeuwse eclectische meergezinswoningen, die in materiaalgebruik en ornamentiek inspiratie putten uit de art nouveau. Er zijn talrijke voorbeelden te vinden van het meest voorkomende bouwtype op het Zuid: de burgerwoning van drie traveeën en drie bouwlagen onder zadeldak, met een bepleisterde en witgeschilderde lijstgevel die volgens de eind-19de-eeuwse conventies is opgebouwd en afgewerkt. De houten kroonlijst op klossen, hardstenen plint, kordonlijsten, regelmatig geplaatste rechthoekige muuropeningen, balkons en erkers als accentuering van de centrale travee, zijn vaste elementen. Dergelijke woningen werden vaak in samenstellen van twee of drie bijna identieke woningen gerealiseerd als opbrengsteigendommen. We vinden ze terug bij de woningen nummers 87-98, ontworpen door Jos. Mariën in 1899 voor P. Janssens en oorspronkelijk versierd met entablement en gebogen fronton. Nummer 70, met gedecapeerde gevel, werd rond 1899 gebouwd voor weduwe Matheiros door C. Van Regemortel. Van Regemortel ontwierp een jaar eerder een gelijkaardige woning voor weduwe Hopstaken op nummer 59. Nummer 48, met verbouwde begane grond, telt maar twee traveeën en is een ontwerp van 1899 van bouwmeester V. Vande Wyer-Heuts voor J. Brand. Nummer 83, met hoog, apart toegankelijk souterrain werd gebouwd rond 1899 in opdracht van Albert Rotti-Verhoeve naar ontwerp van Florent Verbraeken, die één van de meest productieve bouwmeesters was op het Zuid. Een voorbeeld van een meergezinswoning met een veelkleurig, eclectisch parement is te vinden op nummer 15, gebouwd rond 1904 voor K. en F. Van Stappen naar ontwerp van Jules Dries.