Straat ten noordwesten van de dorpskern van Ruddervoorde, meer bepaald ten oosten van de Sijslostraat, in het gehucht Sijslo. De straat is, in het verlengde van de Proosdijstraat/ Sint-Elooisstraat/ Sijslostraat en lopend over de autostrade A17/E403, uitgebouwd als verbindingsweg (N368) tussen Hertsberge, Ruddervoorde of Waardamme, en Zedelgem. Het is een zijweg van de Sijslostraat die via een rondpunt leidt naar de autostrade (richting Kortrijk of Brugge) of over de autostrade tot aan de kruising met de Hoogveldstraat, de grens tussen Zedelgem en Oostkamp. Die grens loopt vanaf de op- en afrit richting Kortrijk ook deels gelijk met de Zedelgemsestraat. Op grondgebied Zedelgem loopt de straat verder onder de naam Ruddervoordestraat. De straatnaam, die vóór de fusie van 1977 kortweg Zedelgemstraat heet, verwijst naar de nabijgelegen gemeente Zedelgem.
De straat wordt voor het eerst afgebeeld op de Kabinetskaart van de Oostenrijkse Nederlanden, opgenomen op initiatief van Graaf de Ferraris (1770-1778). Enkele losse woningen en een klein bosperceeltje staan langs een smalle, met bomen omzoomde straat. Het tweede deel van de straat loopt doorheen heidegebied en leidt naar een kleine woonkern, het huidige Zuidwege (Zedelgem). Op het gereduceerd kadasterplan van 1853 heeft de straat duidelijk aan belang gewonnen zie duidelijk tracé met reeds meer bebouwing (nog steeds verspreid) in quasi volledig ontgonnen gebied (perceelstructuur). Op de kaart van de Dépôt de la Guerre (circa 1865) wordt de Zedelgemsestraat, samen met de huidige Sijslostraat, Sint-Elooisstraat en Proosdijstraat, omschreven als "Route d'Eerneghem à Bloemendaele". De kaart van het Militair Cartografisch Instituut (circa 1880) tekent ter hoogte van het kruispunt van de Sijslo- en de Zedelgemsestraat de "19e Bne" op. De bebouwing op het stukje straat vóór de knik (vandaag een afgezwakte bocht) is verdwenen.

Vandaag is het hoofdtracé van de straat een recent heraangelegde weg met geasfalteerd wegdek. Op de straat komen enkele kleinere, historische zijtracés uit, soms enkel voorzien van grint en waarrond enkele losse woningen staan. Nummer 17, voormalige hoeve met losse bestanddelen waarvan de site al staat aangeduid op de Kabinetskaart van de Oostenrijkse Nederlanden, opgenomen op initiatief van Graaf de Ferraris (1770-1778), en die in 1837 wordt uitgebreid met een waardevol schuur/stalvolume. Desbetreffend volume bestaat uit een schuurgedeelte met houten beplanking en dubbele, rood beschilderde houten poort, een centraal wagenkot en rechts een bakstenen staldeel met halfronde openingen en twee dito staldeuren. Het geheel is afgedekt door een oorspronkelijk pannen zadeldak met rechts een dakvenster.