Lange licht gebogen straat tussen de Lange Lozanastraat en de Haantjeslei, waar het tracé aansluit op de Pyckestraat. Vermeld als Kerkweg op een plattegrond van 1832 en in de Atlas van de Buurtwegen van 1840; deze weg liep naar de oude Sint-Laurentiuskerk. In 1846 werd de officiële benaming Ballaerstraatje, wat reeds vlug in Ballaerstraat veranderde. Deze naam is ontleend aan het hof en landgoed Ballaer dat reeds bestond in de 15de eeuw en dat ongeveer lag tussen de huidige Haantjeslei, Sint-Laureisstraat, Solvynsstraat, Lange Lozanastraat en Ballaarstraat. Het goed werd in 1585 volledig vernield tijdens het beleg van de citadel, nadien herbouwd. Circa 1800 waren er, volgens A. De Lattin, nog steeds grachten en vijvers, maar geen gebouwen meer. In 1863 keurde de gemeenteraad het ontwerp goed voor de aanleg van een nieuwe wijk op terreinen van het oude domein Ballaer.

De homogene bebouwing, overwegend burgerhuizen van twee tot drie bouwlagen met bepleisterde en beschilderde lijstgevels in neoclassicistische stijl, kwam tot stand tussen eind jaren 1870 en begin jaren 1900. Het meest gave aaneengesloten huizenblok gaat van nummer 13 tot nummer 59. Verder worden de straatwanden her en der onderbroken door nieuwbouw. Tot de doorsnee of minder gaaf bewaarde neoclassicistische panden behoren de woning Anthony uit 1889 op nummer 7, de gekoppelde woningen Bollansée door aannemer Adrianus Peeters-Verheyen uit 1886 op nummers 12 tot 28 (behouden winkelpui), nummer 38, nummer 44, de woningen De Dekker uit 1893 op nummers 65-67, nummer 84, de gekoppelde woningen nummers 105-107, nummer 113, nummer 116 en een restant van het woningencomplex De Dekker hoek Haantjeslei uit 1895 op nummer 120. De meergezinswoningen in opdracht van aannemer Adrianus Peeters-Verheyen en de weduwe Schots-Peeters door architect Frans Peeters uit 1921-1922 op nummers 85-89, vervangen panden die tijdens de Duitse beschietingen van 7 tot 9 oktober 1914 volledig uitbrandden. Winkelpui van de handel C. & J. Ruys Frères door de Gebroeders Wauters uit 1921 op nummer 20.

Tussen Lange Lozanastraat en Haantjeslei. Vermeld als Kerkweg op een plattegrond van 1832 en in de Atlas van de Buurtwegen van 1840; deze weg liep naar de oude Sint-Laurentiuskerk. In 1846 werd de officiële benaming Ballaerstraatje, wat reeds vlug in Ballaerstraat veranderde. Deze naam is ontleend aan het hof en landgoed Ballaer dat reeds bestond in de 15de eeuw en dat ongeveer lag tussen de huidige Haantjeslei, Sint-Laureisstraat, Solvijnsstraat, Lange Lozanastraat en Ballaarstraat. Het goed werd in 1585 volledig vernield tijdens het beleg van de citadel, nadien herbouwd. Circa 1800 waren er, volgens A. De Lattin, nog steeds grachten en vijvers, maar geen gebouwen meer. In 1863 keurde de gemeenteraad het ontwerp goed voor de aanleg van een nieuwe wijk op terreinen van het oude domein Ballaer.

Licht gebogen straat met vrij gaaf bewaarde gevelwanden. Overwegend neoclassicistische burgerhuizen van twee à drie traveeën en drie bouwlagen. Bepleisterde en beschilderde lijstgevels, vaak met geblokte begane grond. Rechthoekige muuropeningen in vlakke of geriemde omlijsting, soms met bewerkte sleutel. Centrale balkons, onder meer nummers 13, 15, 17, 27, 29, 31, 33, 57, 67, 105, 107, 6, 70, 72, 108, 118 en 120, erkers op nummers 19 en 23. Identieke nummers 21 en 25 met rondboogvensters op de tweede bouwlaag, boogzwikken versierd met guirlandes. Nummer 20 werd recent gedecapeerd, de houten winkelpui met gebogen winkelraam en zijingang (eerste kwart 20ste eeuw) bleef behouden.
Nummer 77 met bas-reliëf door Joris Minne, opschrift "Aan Cesar Rombaut".