Lange straat met rechtlijnig tracé, gelegen tussen de Sint-Laureisstraat en de van Schoonbekestraat. De weg klimt op tot 1546, toen Gilbert Van Schoonbeke op het door hem aangekochte Hof ter Beke een groot aantal straten opende, onder meer de "Haantjeslei" en haar tegenvoeter de "Hinnekeslei" (huidige Sint-Laureisstraat). In 1846 werd deze weg die al in een straatnamenlijst van circa 1830 als "Haantjes-straat" vermeld staat, onder dezelfde naam gewettigd. "Haantjes-lei" leefde echter in de volksmond voort en circa 1875 werd deze benaming opnieuw officieel.

De bebouwing van overwegend burgerhuizen dateert grotendeels uit de periode 1880-1914. Tot de meest gave voorbeelden van neoclassicistische panden uit het laatste kwart ban de 19de eeuw, behoren de woning Michiels uit 1883 op nummer 17, de nummers 32-36, de woningen Bruylant-Van der Cruyssen door de aannemer Jean Baptiste Bourguignon uit 1887 op nummers 84-86, de woningen Maria Janssens door architect Jan De Vroey uit 1899 op nummers 95-99, de nummers 98-102, de woning Constant Bal door architect Medard Van Coillie uit 1895 op nummer 114, de woningen Gilbert en Bollansée door Joseph Van Roey uit 1894 op nummers 116-120, de woningen door aannemer Eduard Bernaerts uit 1894 op nummers 122-130 hoek Van Trierstraat 2.

Uit de jaren vóór de Eerste Wereldoorlog dateren het minder gave ensemble van vijf burgerhuizen in eclectische stijl door aannemer Joseph Van Roey uit 1900 op nummers 8-16, en het winkelpand Bollen in neoclassicistische stijl door architect A. Staes uit 1912 op nummer 174, hoek Van Schoonbekestraat. Het homogene bouwblok aan de pare zijde tussen de Lemméstraat en de Van Schoonbekestraat, met vooral burgerhuizen en meergezinswoningen in eclectische, neotraditionele of art-nouveaustijl, de meeste opgetrokken in 1911-1912, is vrijwel intact bewaard.