Lange straat dwars door het Antwerpse, noordelijke deel van de Zurenborgwijk, tussen de Plantin en Moretuslei en de Oostenstraat. De straat werd aangelegd in 1879 en werd Korte Ruusbroecstraat genoemd, naar de middeleeuwse mysticus Jan Van Ruusbroec (circa 1293-1381). Bij de aanleg van de wijk Zurenborg in 1883-84 werd de straat verlengd en bij de verkaveling gevoegd. Daarbij kreeg ze de naam Lange Ruusbroecstraat; circa 1905 Lange Van Ruusbroecstraat.

De straat wordt gekenmerkt door een sterk heterogene bebouwing met huizen die opklimmen tot de vierde kwart van de 19de eeuw (na 1886, zoals te zien op het kadasterplan van A. Scheepers) en uit het eerste kwart van de 20ste eeuw. Veel woningen zijn gerealiseerd in kleine reeksen, onder het beheer van de Naamlooze Maatschappij voor het Bouwen van Burgershuizen in het Oostkwartier, de bouwmaatschappij die de ontwikkeling van Zurenborg realiseerde. De maatschappij werkte samen met verschillende architecten, die doorgaans burgerhuizen tekenden in neoclassicistische of neo-Vlaamserenaissance-stijl. Een ondertussen sterk verbouwd voorbeeld is het trio op nummers 119-123, met een centrale woning die een neo-Vlaamserenaissance-puntgevel had, met open loggia in de gevelpunt. Het ensemble werd getekend in 1895 door Jules Hofman.

Een ensemble van een hoek- en een rijhuis in zeer eenvoudige neoclassicistische stijl dat door particulieren werd gebouwd staat op de hoek met de Kleinebeerstraat (Lange Van Ruusbroecstraat 36, Kleinebeerstraat 1). Schrijnwerker Du Bois Aug. uit de Sint-Lambertusstraat 23 in Berchem diende het bouwdossier in 1887 in voor S. Smout, Klapdorp 117.

Ter hoogte van de Oostenstraat is een concentratie woningen uit het begin van de 20Ste eeuw bewaard, waaronder verschillende in art nouveau. Veel huizen in dit stukje van de straat werden door architect Jacques De Weerdt getekend, die er een tijd zijn praktijk vestigde. Alle huizen die De Weerdt hier tekende zijn in een andere stijl, waardoor de huizenrij als een staalkaart van zijn kunnen kan worden gepresenteerd. De nummers 12 en 16 waren eveneens realisaties van De Weerdt, ondertussen afgebroken: op nummer 12 een woning in beaux-artsstijl voor vaste klant De Lamotte (1909), en op nummer 16 woning Den Arend in art nouveau voor Middelaer uit de Congresstraat 41, voorzien van een grote achterliggende opslagplaats (1910). Kleurrijke bakstenen gevels uit het begin van de 20ste eeuw combineren vaak het materiaalgebruik uit de art nouveau met een klassieke, vrij doorsnee gevelopbouw. Voorbeelden zijn nummer 21, met rode gevel, een woning die in 1902 getekend werd door J. Lathouwers en L. Molin voor Ch. Baert uit de Rolwagenstaat 92. Jos Lathouwers tekende in 1906 op nummer 137 een gelijkaardige woning voor De Ceulaer uit de Nottebohmstraat 52, met een gele bakstenen gevel waarin het schrijnwerk van de deur deels werd bewaard.