Straat met licht geknikt tracé tussen de Fransenplaats en de Lange Elzenstraat. Voorheen "Sint-Jorislei" genaamd. In haar huidige gedaante dateert deze straat van circa 1545, toen Gilbert van Schoonbeke, die in de omgeving verschillende straten aanlegde, haar tracé wijzigde. Circa 1660 werd hier voor het extra-muros gedeelte van de Sint-Jorisparochie, de oudste Sint-Laurentiuskerk gebouwd. Kerk en straat zijn duidelijk terug te vinden in de "Atlas der Antwerpsche stadsbuitenijen" van 1698. Toen circa 1777 een eindje verder een ruimere kerk werd gebouwd ter vervanging van de voorgaande, ontstond weldra de naam "Oude-Kerkstraat" voor de straat die naar de oudste kerk liep.

De huidige bebouwing kwam nagenoeg volledig tot stand tussen eind jaren 1890 en de Eerste Wereldoorlog, en bestaat hoofdzakelijk uit burgerhuizen. Deze variëren in stijl van het conventionele neoclassicisme en eclecticisme, tot een gematigde beaux-arts- of art-nouveaustijl, met zowel bepleisterde en beschilderde lijstgevels als parementen uit metselwerk. Tot de doorsnee of minder gaaf bewaarde panden behoren de gekoppelde woningen Van Cotthem en de Nave uit 1904 op nummers 29-33, de later verhoogde woning Henri Roosens uit 1904 op nummer 35, de gekoppelde woningen Brugmans, Kenis en Huygebaert uit 1904 op nummers 52-56, de woning door aannemer Richard Somers uit 1905 op nummer 55, de woning Goethals uit 1904 op nummer 58, de woning Edouard Bernaerts uit 1909 op nummer 59 en de gekoppelde woningen Jos Durinckx uit 1910 op nummers 63-65, beide door aannemer Arthur Bernaerts, en de gekoppelde woningen weduwe Julien Steyaert door architect Jan Van Weert uit 1903 op nummers 72-74.