Gedeeltelijk gekasseid smal zijstraatje van de Kerkstraat vlakbij de Onze-Lieve-Vrouwekerk, op het einde overgaand in een niet verharde publieke voetweg genaamd Kloosterwegel. Oud straattracé met naam refererend aan de vroegere zustergemeenschap van de Marollen, ook Spinnessen of Spinersen geheten, die al in het begin van 18de eeuw te Waasmunster bestond. Dit mariaal genootschap van devote vrouwen vestigde zich in 1745 in een woning aan de rechterzijde van deze straat tussen het kerkhof en de abdij van Rozenberg. Dit "Marollenhuys" werd ook spinhuis Sint Elisabeth genoemd. Aanvankelijk waren zij vooral actief in de ziekendienst aan huis, de armenzorg en met spinnen. Zij werden uit hun huis verdreven in 1798 en keerden er terug in 1803. Later verenigden zij zich met een tweede zustergemeenschap van Marollen in de Kerkstraat waaruit het moederklooster van de maricollen van Waasmunster ontstond, thans Mariazusters van Franciscus. Op de plaats van het vroegere Marollenhuis aan het Marollenstraatje liet het Bureel van Weldadigheid of Armbestuur van Waasmunster in 1840 het burgerlijke hospitaal en wezenhuis bouwen. Volgens bewaarde plannen van 1839 werd dit ouderlingen- en ziekenhuis ontworpen door architect B. Cnops (Dendermonde). Het gesticht werd bediend door de zusters Maricollen (intussen eveneens gesloopt).