Benaming voor een aantal met beton verharde vroegere dienstwegen op een voormalig militair vliegplein gelegen bij het grensgebied met de deelgemeente Belsele van Sint-Niklaas. De wijk Oud Vliegveld bestrijkt een gebied tussen de Grote Baan (noord), Patotterij (oost) en de huidige autoweg E17 (zuid en zuidwest). Binnen deze zandige en hoog gelegen vlakke zone van de Wase paracuesta, toen nog gekenmerkt door zijn open karakter en wijds uitzicht, werd in 1939 voor de Belgische luchtstrijdkrachten een strategisch hulpvliegveld aangelegd. Dit "vliegveld nummer 37" ook soms vliegveld Belsele genoemd, betrof in feite een graspiste die bij een inval als landingsplaats kon worden benut. In de periode 1940-1945 in gebruik genomen door het Duitse leger. De aanwezigheid van het vliegveld leidde er toe dat de Duitse bezetters ook de inrichting van lokalen voor het legeren van hun vliegeniers opeisten te Waasmunster (zie Kerkstraat nummer 51). Na de bevrijding was het vliegveld eerst nog tijdelijk (tot oktober 1945) in gebruik als plaats waar gecrashte vliegtuigen werden gedemonteerd door een specifieke bergingseenheid uit Groot-Brittannië "N° 3 Base Recovery Unit". Nadien werd het terrein nog benut als opslagplaats voor legervoertuigen. Het oude vliegveld verkreeg opnieuw zijn karakter van een landschappelijk interessante biotoop, sinds begin jaren 1990 slechts gedeeltelijk meer toegankelijk. Naast de Duitse betonwegen bleven op de vliegveldsite nog een paar constructieve overblijfselen bewaard uit de Tweede Wereldoorlog (zie nummers 16,18 en nummers 23, 25, 27).