Straat beginnend in het centrum van Oedelem en doorlopend over zogenaamde "Oedelemberg" en eindigend bij de grens met Damme. Ter hoogte van de Bergbeek aanwezigheid van de zogenaamde "Oedelemberg". De oorspronkelijke straat werd in 1760 op een kaart "den processie wegh" genoemd. Op de kaart van Ferraris (1770-1778) weergegeven met licht gebogen straattracé, zogenaamde "Oude Parochieweg naar Sijsele". De straat is afgezoomd met bomen en zorgde voor de verbinding met Sijsele. Het oorspronkelijke tracé is niet meer waarneembaar en liep meer ten westen van het huidige tracé. Op de kaart van Ferraris dichter bebouwd tegen de dorpskern, voorts verspreide bebouwing meestal te situeren bij een zijstraat. In de Atlas der Buurtwegen van circa 1844 staat de oorspronkelijke straat aangeduid met twee namen namelijk "Kerkwegel" en "Sijselewegel". Het huidige tracé dateert van de aanleg van de steenweg omstreeks 1865. Toen werd het tracé ter hoogte van de woning Sijselestraat nummer 37 rechtgetrokken. Het oude tracé bleef bestaan onder de naam Parochieweg.

Ter hoogte van de Zandberg, aan weerszijden van de straat, werden vondsten uit de Romeinse periode teruggevonden. Waarschijnlijk lag er in de omgeving een Romeins grafveld.

De bebouwing is fasegewijs tot stand gekomen. Oudste bebouwing met name "de smederij de nachtegaal" (Sijselestraat nummer 8), weergegeven op een kaart van circa 1760. Een gelijkaardige situatie vinden we terug op de kaart van Ferraris (1770-1778), weliswaar met een andere gebouwenconfiguratie. Ook de woning zogenaamd "Govaert" op de hoek met de J. Creytensstraat staat weergegeven (zie J. Creytensstraat nummer 2). Weinig bewaard gebleven van de bebouwing weergegeven op de Popp-kaart van 1831. In de Atlas der Buurtwegen van circa 1844 is de straat al dichter bebouwd met overwegend diephuizen. Na 1865, de aanleg van het huidige straattracé, wordt een groot aantal woningen in het tweede straatgedeelte gebouwd. Pas in de loop van en vooral vanaf de tweede helft van de 20ste eeuw neemt de bewoning toe. In de jaren 1930 bouwen van woningen met typisch gevelparement, vormgeving en schrijnwerk. Tot de jaren 1960 is het straatgedeelte voorbij de Parochieweg lang onbebouwd gebleven. Tot op heden worden nieuwe woningen gebouwd. Ter hoogte van de zogenaamde "Oedelemberg" schaars bebouwd en gedomineerd door akkers en weilanden. De omgeving van Oedelemberg is opgenomen in de landschapsatlas als relictzone. Door de zachte glooiing en de schaarse bebouwing behoort Oedelemberg tot de meest fraaie hoekjes van de Westvlaamse zandstreek. De zachte heuvelrug heeft haar ontstaan te danken aan een langdurig proces van sedimentatie en erosie. Oedelemberg is een typische cuesta met een lange zwakke noordhelling en een iets steilere zijde aan de zuidkant. De ondergrond bestaat uit Bartoonse klei, die in de streek vooral voor de aanmaak van bakstenen werd gebruikt. Het landschap wordt gedomineerd door weiden en akkers die in een zachte glooiing aflopen naar de bomenrijke vallei van de Bergbeek. In deze vallei situeren zich dan ook een aantal bospercelen en in de bermen groeien zeldzame planten.