Rechte noord-zuid georiënteerde betonbaan die vanaf de Molenstraat in zuidelijke richting doodloopt, eindigend op de Expresweg N382. De straat maakte oorspronkelijk de verbinding tussen Molenstraat en Ooigemstraat, maar werd onderbroken door aanleg van de spoorlijn Ingelmunster-Anzegem in 1868 (tracé van de latere N382). Op de kaart van het 6de kanton "Meulenwijck" van het landboek van Wielsbeke uit 1720 wordt de straat vermeld als "den meule wegh", zogenaamd naar de molen die op de hoek van Molenstraat en Schoolstraat gelegen was. De wegel is gedurende de 18de en 19de eeuw onbebouwd gebleven en had voornamelijk een functie als toegang tot de hoeve (nummer 44). Op de Atlas der Buurtwegen (1843) wordt de wegel aangeduid als "Molenhoek Weg". In 1956 wordt de straat "de Maurissensstraat" (in de volksmond de Meurissenstraat) genoemd, naar de eigenaar die in 1948 grond afstond ter verlenging en verbreding van de weg.

Dicht bebouwde straat met woonfunctie. Aan het zuidelijke uiteinde van de straat ligt een gemeentelijk honkbalterrein. De oudst resterende bebouwing bestaat uit het restant van een historische hoeve (nummer 44) die opklimt tot het eerste kwart van de 18de eeuw, zie voorkomen op de kaart van het 6de kanton "Meulenwijck" van het landboek van Wielsbeke (1720). Op het primitief kadasterplan (circa 1830) komt de huidige constellatie van woonhuis en parallelle schuur met kleine stal ten westen voor. Huidig woonhuis van bungalowtype met stomp zadeldak, met incorporatie van resten van het oudere boerenhuis. Erf toegankelijk via witgekalkte bakstenen erfpijlers met piramidale top en verbrede basis. Aan zuidzijde een schuur in donkerrode baksteenbouw onder zadeldak in Vlaamse pannen, aan weerszijden ingebouwd door latere staltoevoegingen. Stal onder lagere nok.
In 1926 wordt de straat aangelegd, aan de oostzijde van het noordelijke stuk worden vier werkmanswoningen opgetrokken, onder meer nummers 5-7, dorpswoningen van anderhalve bouwlaag onder pannen zadeldaken. Nummer 5 witgekalkt en voorzien van nieuwe gevelopeningen en tandfries. Nummer 7 met restanten van gecementeerde gevel, met nieuw parement en vernieuwde muuropeningen.
Voorts aan de oostzijde van de straat twee aan twee gebouwde woningen, voornamelijk uit het derde kwart van de 20ste eeuw.