Landelijke straat met geknikt verloop die de Ridder de Ghellinckstraat ten noorden verbindt met de Pannenstraat ten zuiden. Zogenaamd in 1956 naar de hoeve "Goed ter Linden", die vermeld wordt in 1905 (zie De Flou). Op het landboek van Wielsbeke (1720) wordt de straat aangeduid als "voetwegh" en behoort tot de achtste wijk of kanton: "Middelwijck". Op de Ferrariskaart (1770-1778) wordt geen weg weergegeven. Op het primitief plan (circa 1830) aangeduid als landwegel, maar op de Atlas der Buurtwegen (1843) slechts als perceelsgrens en onbenoemd.
Een zijstraat van de Lindestraat verbindt laatstgenoemde met de Reynaertstraat en geeft toegang tot nummers 4, 6, 8 en de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Halle.

Landelijk karakter door verspreide hoevebebouwing en kleine woningen. Industriële aanblik door aanwezigheid van het bedrijf Ideal Floorcoverings.
Al vanaf de 18de eeuw wordt verspreide hoevebebouwing weergegeven, zie landboek van Wielsbeke (1720). Resterende sites op nummer 6 en nummer 8. Nummer 6, oude hoevesite met verbrede hoefijzervormige walgracht, waarbinnen nieuwe bebouwing, thans in gebruik als refter door de Beaulieu Groep. De site wordt reeds weergegeven op kaarten in een renteboek van de heerlijkheden Ingelmunster en Vijve (1642), vierkante walgracht met toegang aan de oostzijde.

Daarnaast worden op het primitief plan (circa 1830) kleine woonhuizen aangeduid, onder meer nummers 9-11, circa 1860 ingrijpend verbouwd tot twee huizen, eigendom van werkman Carolus Sanders. Tijdens het interbellum bewoond door vlaswerkers. Huizenrij in donkerrode baksteenbouw onder zadeldak in Vlaamse pannen (nok haaks op straat). Witgekalkte gecementeerde voorgevel met vergrote vensteropeningen. Nummers 3-5, ouder volume gesplitst in 1930 door de weduwe en kinderen van vlashandelaar Camiel Callens en in deze periode van een nieuwe voorgevel voorzien. Samenstel van twee éénlaagswoningen van drie + vijf traveeën onder zadeldak in mechanische pannen (nok haaks op straat).
Roodbakstenen voorgevel met rechthoekige muuropeningen waarin houten schrijnwerk (schuiframen), deuropeningen met kwartronde dagkanten. Witgekalkte zij- en achtergevel voorzien van rechthoekige muuropeningen onder houten lateien, met restanten van oud houtwerk.