Drukke verkeersader die Oostrozebeke verbindt met Wielsbeke, Sint-Baafs-Vijve en de Leiebrug van Sint-Eloois-Vijve. Sinds kort gedeeltelijk ontlast van zwaar verkeer door de aanleg van de Expresweg N382. L-vormig verloop, noordwest-zuidoost lopend vanaf de grens met Oostrozebeke tot de bocht aan het voormalige Wielsbeekse dorpsplein, vandaar naar het noordoosten lopend tot aan de grens met Sint-Baafs-Vijve. Steenweg aangelegd in de periode 1852-1856, deels over bestaande wegen, deels over een nieuw tracé lopend, parallel met de kronkelende bestaande wegen, zoals aangeduid op het landboek van 1720: "strate van Roosbeke naer de Breestraete", "strate van Cocqueldries naer de kercke" en "strate van S(in)t Baefs naer Wielsbeke". Tussen de Breestraat en de Kokeldries wordt een volledig nieuw gedeelte aangelegd, andere stukken worden rechtgetrokken. Het stuk latere "Leiestraat" staat in 1765 bekend als "pontwegh van Vyfve S(in)t Eloys naer de prochie Mullebeke traverserende Wielsbeke".
Op de Atlas der Buurtwegen (1843) wordt het straatdeel tussen het dorpsplein en Sint-Baafs-Vijve de "Vive St. Baefs straet" genoemd, het stuk vanaf het dorpsplein tot ter hoogte van het kasteel de "Kasteel dreef". Bij de aanleg van de steenweg wordt het straatdeel vanaf de dorpskern naar Oostrozebeke de "Oostrozebekestraat" genoemd, het overige deel in de richting van Sint-Baafs-Vijve de "Leiestraat". Deze oude deelbenamingen worden in 1980 onder één noemer samengevoegd met de bestaande "Rijksweg". De vroegere "Leiestraat", het zuidwest-noordoost georiënteerde straatdeel van de Rijksweg, paalt aan de kronkelende armen van de oude Leie. In de weides langsheen de Leie werden tot het midden van de 20ste eeuw vlaskapellen te drogen gezet.

In de bocht ter hoogte van het kruispunt met de 13de Liniestraat en de Stationstraat bevindt zich eertijds het dorpsplein, met huizen rondom een driehoekig plantsoen. Ten zuiden van het dorpsplein lag het gemeentehuis, een herberg met opschrift "stalling voor paarden", later vervangen door "vrije weegbrug, autovervoer". Op "de Plaats" lag onder meer de herberg "A la belle vue". In de volksmond werd het pleintje "de zwijnsmarkt" genoemd.

In 1352 wordt door ridder Michiel van Lembeke in zijn woonst een kapel opgericht ter ere van de Elfduizend Maagden. Het is niet duidelijk of l.g. het kasteel van Wielsbeke bewoonde of als het om de hoeve "Ter Lembeek" gaat.
Het leen en goed "ten Broucke" was een heerlijkheid met lage rechtspraak, onder bevoegdheid van het Kasteel van Kortrijk en het Leenhof van Tielt. Ze had recht op een baljuw, onderbaljuw, sergeant en zeven schepenen, l.g. enkel bevoegd voor lage rechtspraak. Er waren vier achterlenen. Leenhouder in 1359 is Wouter van Harelbeke, enkele jaren later (1366) is het bezit al overgegaan op Johanne van Harelbeke. Via huwelijk gaat de heerlijkheid begin 15de eeuw over op Tristam Uuten Zwane, heer van Wakken. In 1484 geeft Filips Uuten Zwane het leen ten Broucke in pand aan Joris van Crombrugghe. Laatstgenoemde koopt de heerlijkheid in 1485. Volgens literatuur is na een brand het oude kasteel volledig vernield geworden en wordt een nieuw kasteel opgetrokken. Diverse auteurs halen de datum van 1870 aan. Volgens een brief echter van Jules de Saint-Genois (die familiebanden had met de kasteelvrouw) wordt het oude kasteel "Ten Broucke" al herbouwd omstreeks 1780.

In de periode 1852-1856 wordt de nieuwe steenweg aangelegd, om een directer verbinding met Oostrozebeke en Ingelmunster mogelijk te maken.
Rond 1860 laat kasteelheer Frederic-Charles van der Bruggen de zuidwestelijke uitbouw van het kasteel vernieuwen. Het huidige classicistisch/ neoclassicistisch uitziende kasteel dateert volgens sommige bronnen van 1870, door de familie van der Bruggen heropgebouwd op grondvesten van de oude zomerresidentie. Mogelijk wordt rond deze periode wel het dak vernieuwd en delen herbouwd, de aanwezigheid van het alliantieschild van der Bruggen - van de Woestyne (eigenaars van 1766 tot 1801) in het fronton sluiten echter een volledige heropbouw uit.

In 1902 wordt in bestaande eind-19de-eeuwse landgebouwen een stoommelkerij ingericht op initiatief van baron Maurice van der Bruggen. Er stond ook een maalderijgebouw, bij kadaster aangeduid als "graanmolen". Het geheel bestond uit bakstenen bedrijfsgebouwen met rondbogige muuropeningen en hoge schoorsteen, zie foto KIK (begin 20ste eeuw). In 1906 wordt voor deze "Laiterie coopératieve de Wielsbeke" of "Samenwerkend Melkery" een pittoresk gebouwtje langs straatzijde gebouwd, in de stijl van de naastgelegen portierswoning, gelegen achter een gietijzeren hek. Dit huisje was voorzien van overkragende zadeldaken, gesteund door schoorbalkjes op consoles, met windveren en vorstkam. De graanmolen wordt tot huis omgevormd. In 1910 wordt de melkerij nogmaals uitgebreid, er wordt aan de zuidzijde een nieuwe maalderij aangebouwd.

Op 3 augustus 1907 wordt het nieuwe Gildhof ingehuldigd (nummer 240), als feestzaal, vergaderzaal of zaal voor voordrachten, toneel en ontspanning.
Naast de huidige woning nummer 454 wordt volgens literatuur door Eline Coopman circa 1925 een Onze-Lieve-Vrouwekapel opgetrokken, aanpalend aan het woonhuis (verdwenen in het begin van de 21ste eeuw).

Vanaf de jaren 1930 worden de gronden langsheen de Rijksweg ten noorden van het dorpscentrum verkaveld, voorheen in eigendom van de baron Peers de Nieuwburgh, erfgenaam van kasteelheer Maurice van der Bruggen. Vanaf 1935 tot 1965 wordt het kasteel "Ten Broucke" gebruikt als provinciaal K.S.A.-hoofdkwartier. In 1937-1938 wordt het ontmoetingscentrum "Vogelsang" gebouwd als kampheem. Het pas opgerichte gebouw wordt in 1940 door Duitse troepen in brand gestoken.

Het dorpscentrum van Wielsbeke heeft tijdens de meidagen van 1940 zwaar te lijden onder de gevechten bij de verdediging van de Leie. Vele langs de Rijksweg gelegen woningen nabij het dorpsplein worden vernield of beschadigd, onder meer het café "De Klokke" en naastliggende huizen, gelegen aan de oostzijde van de weg. Ook het "Gildhof" lijdt zware schade en wordt snel hersteld om als noodkerk in gebruik genomen te worden.

De bredere bekenstructuur rond het kasteelpark en langs de dreven wordt gedempt in 1966, onder meer langs het neerhof en ten noorden van het kasteel. Het gebied ten noorden van het kasteel wordt verkaveld (zie Hernieuwenstraat), vanaf 1970 worden nieuwe woningen opgetrokken. In 1972 wordt op de plaats van de broeikassen ten noordoosten van het kasteel de laatste restanten verwijderd en een nieuwe sporthal met bijhorende gebouwen gerealiseerd. Rond 1976 worden de laatste resten van het koetshuis verwijderd en op dezelfde plaats een cultureel ontmoetingscentrum gebouwd. In 1979 wordt aan het nieuw gebouwde Ontmoetingscentrum Hernieuwenburg een gedenkteken voor Juliaan Claerhout (1859-1929) opgericht, op de plaats waar vroeger de ruïnes van de kasteelstallen lagen.

Drukke steenweg met dichte bebouwing, voornamelijk met verbinding- en woonfunctie. Gekenmerkt door restanten van vlasnijverheid, noordelijk straatdeel met industrie. Behouden open gedeeltes langsheen de oude Leiemeander en in het noordelijke gedeelte.

Tot voor de 19de eeuw is het gebied ten noordwesten van de oude dorpskern ter hoogte van de huidige Rijksweg weinig bebouwd, op kaarten bij het landboek van Wielsbeke (1720) komen enkele verspreide hoeves voor, onder meer nummer 442, de historische hoeve "Ter Lembeek", thans gelegen op het Beaulieu-bedrijf. De hoevesite klimt minstens op tot de 18de eeuw, zie voorkomen op de kaart van het elfde kanton, de "Lembeckwijck", van het landboek van Wielsbeke (1720). Het landboek vermeldt: "eene erfve mette wallen en ommeloop 'Goet ter Lembecque'", eigendom van de graaf van Wakken en verpacht aan Jan Vanden Heede, in 1780 aan Frans Joseph Tack, in 1803 aan Joseph Ghellynck. Eertijds was de hoeve toegankelijk via dreven vanaf de Heirweg ten oosten en de weg naar Oostrozebeke (verdwenen Driesstraat) ten westen. Circa 1830 (primitief plan) is de hoeve eigendom van de kasteelheren van der Bruggen. Het boerenhuis ligt aan de oostzijde vlakbij de toegang, ten westen binnen de omwalling liggen nog twee grote en twee kleine landgebouwen. Rond 1883 is het boerenhuis uitgebreid aan de zuidwestzijde en werd een nieuw landgebouw opgetrokken, rond 1900 wordt er een stoommachine geplaatst, het gebouw wordt bij kadaster vermeld als "stoomstokerij". Rond 1930 wordt een nieuwe vlasschuur opgetrokken. In 1936 wordt een oude schuur afgebroken, een stuk van een landgebouw wordt omgevormd tot "kunstmatige roterij". In 1946 wordt de roterij nog uitgebreid. Na de Tweede Wereldoorlog is de site eigendom van vlasboer R. De Clerck, die tijdens de crisis van het vlas in de jaren 1950 en 1960 is omgeschakeld op textiel- en tapijtenindustrie. De oude hoevesite vormt thans de kern waarrond de Beaulieu bedrijvengroep is ontstaan. Bij de uitbouw van het textielbedrijf blijven behoudens het poortgebouw, het woonhuis en een klein bijgebouw van de vroegere vlasfabrieksgebouwen weinig over. Het huidige bedrijf is gegroeid rondom de oude hoeve. De vlassite (roterij, schuren en zwingelarijen) intussen verdwenen. Hoefijzervormige walgracht beboomd met populieren, toegankelijk aan de zuidzijde via een bewaard poortgebouw. Boerenhuis ingrijpend verbouwd en omgevormd tot bedrijfsrestaurant en vergaderzalen. Bewaard klokkentorentje met gekartelde bebording. In het interieur zijn nog oude opgeklampte deurtjes met smeedijzeren geheng bewaard, balkenroosteringen met moer- en kinderbalken en gebintes met pen-en-gatconstructie. Poort bestaande uit twee pijlers waartussen een hek en aan weerszijden verlengd met muurtjes waarin een korfbogig poortje, eveneens afgesloten met een hek. In witgeschilderde baksteen op verdikte grijsgeschilderde basis. Linkerpijler met getraliede kapelnis met beeld Onze-Lieve-Vrouw met Kind. Ten zuiden van de omwalling is een grote naoorlogse vlasschuur omgevormd tot "showroom", rondbogige kapelnis in de zijgeveltop. Thans neemt het bedrijf voor een groot stuk het gebied in dat tussen Rijksweg, Bossenstraat en Heirweg ligt.

Hoeve op adres nummer 456, voorkomend op de kaart van het elfde kanton, de "Lembeckwijck", van het landboek van Wielsbeke (1720). Het landboek vermeldt: "erfve bestaen met huys, scheure ende ovenbuer". Voorkomend op primitief plan (circa 1830), even ten noorden van de weg naar Oostrozebeke. Rond het midden van de 19de eeuw eigendom van de familie della Faille - van der Gracht uit Gent, vermoedelijk wordt de hoeve rond 1860 herbouwd. De hoeve is thans toegankelijk via erfoprit langs Breestraat. Boerenhuis in witgekalkte baksteenbouw met gepekte plint, nieuwe muuropeningen en vernieuwde erfgevel. Bewaarde rondbogige gevelkapel in noordelijke zijgevel. Stal-schuur in witgekalkte baksteenbouw met voormalige rondboogopeningen, gedicht wagenhuis onder houten latei. Rechthoekige poort en asemgaten.
Hoevesite nummer 476 voorkomend op de kaart van het twaalfde kanton, de "Warandewijck", van het landboek van Wielsbeke (1720), gelegen vlak tegen de westzijde van een (verdwenen) omwalde hoeve. Het landboek vermeldt: "een stuck landt bestaen met een huys, scheure en ovenbuer", eigendom van G. Goemaere en verpacht aan Joannes Schotte. Hoeve met naoorlogs woonhuis, met resterende bakstenen hoevegebouwen onder zadeldaken, in L-vorm rond het erf. Beide volumes komen voor op het primitief kadasterplan (circa 1830). Witgekalkte stal met gepekte plint, rechthoekige staldeuren, -vensters en -poort, onder meer omvorming van een vroeger boerenhuis. Schuur (nok haaks op straat) met getoogde deur- en vensteropeningen aan erfzijde en centrale poortdoorrit, waarin een bewaarde houten poort met klinket, aan de oostzijde met houten latei en ontlastingsboog. Asemgaten in de zijgeveltop. Erf toegankelijk via bakstenen erfpijlers met hek, beide met rondboognis in zwarte baksteentjes.

Tijdens de 19de eeuw worden diverse woningen bijgebouwd, voornamelijk in de nabijheid van de grote hoeves of nabij de dorpskern. Onder meer nummer 165: eenlaagsbouw uit de tweede helft van de 19de eeuw. Voorzien van nieuw parement en nieuwe muuropeningen. Achtergelegen haaks gebouwtje.
Nummer 244, voormalig herberg, opgetrokken circa 1870 voor herbergier Ivo Gysels, gelegen in de binnenbocht van de Rijksweg ter hoogte van het oude dorpsplein, op grond die gekocht werd van baron Maurice van der Bruggen. Vrijstaande hoge eenlaagswoning in verankerde donkerrode baksteenbouw van zes traveeën onder pannen zadeldak, met witgeschilderde straatgevel en grijsgeschilderde gecementeerde plint. Nieuwe gootlijst, rechthoekige muuropeningen met afgeronde hoeken, natuurstenen onderdorpels.
Nummer 293, bakstenen eenlaagsvolume onder pannen zadeldak; met later gecementeerde gevel en sierankers, geriemde omlijstingen rond vergrote vensters en getoogde deur, spits dakvenster met gekoppelde spitsboogjes vervangen door samengevoegd raam. Drie resterende spitsboogvenstertjes in de zijgevel.
Nummer 307, witgeschilderde baksteenbouw van anderhalve bouwlaag onder zadeldak in Vlaamse pannen (parallel met straat). Houten kroonlijst op klossen. Getoogde muuropeningen, gewijzigd op begane grond. Opgetrokken in 1880 door landbouwer Ivo Desmet. Ten zuiden daarvan werd tegelijkertijd een "suikerijdroogerij" en woning met achtergelegen zwingelkot gebouwd (verdwenen).
Nummers 309-311, gelegen op de hoek met de Molenstraat. Gepleisterde baksteenbouw van anderhalve bouwlaag onder zadeldak in Vlaamse pannen, met afgeschuinde en ingesneden hoektravee. Gewijzigde gevelopeningen. In 1886 wordt door de familie Biebuyck een huis met stoomkorenmolen en magazijn opgericht. In 1931 wordt het magazijn als smidse ingericht, een stuk van de maalderij als wagenmakerij en huis.
Nummers 462-466, achteruitgelegen huizenrij van drie eenlaagswoningen onder zadeldak, grotendeels vernieuwd, onder meer met mansardedak. Komen reeds voor op het primitief kadasterplan (circa 1830), gelegen nabij de toegang tot een omwalde hoeve (landarbeiderswoningen?). In 1853 komt binnen deze omwalling al geen bebouwing meer voor (gereduceerd kadasterplan Dépôt de la Guerre).
Nummers 486-488: samenstel van twee eenlaagswoningen onder pannen zadeldak, opgetrokken in 1877. Gecementeerde straatgevels met voegwerkimitatie, rechthoekige vernieuwde muuropeningen, enkele met bewaarde natuurstenen onderdorpels. Boven de deur van nummer 486, met letters in cementering: "SEBASTOPOL", thans nog in gebruik als herberg.

Voornamelijk tijdens het interbellum kent de bewoning langsheen de Rijksweg een explosieve stijging. De percelen ten noorden van het oude dorpscentrum worden door de kasteeleigenaars verkocht en verkaveld.
Nummer 159, thans "Moorea", gebouwd in de jaren 1930-1940. Grijsgeschilderde interbellumwoning onder schilddak in zwartgeglazuurde mechanische pannen. Halfronde erkers (bow-window) aan de voor- en zijgevel, boven de rondbogige voordeur een overhoekse beglaasde uitbouw.
Nummer 187, rode baksteenbouw met geelbakstenen banden, onder zadeldak in mechanische pannen. Twee bouwlagen en drie traveeën, linkse travee met poort. Vernieuwde kroonlijst. Natuurstenen plint. Rechthoekige muuropeningen met nieuw schrijnwerk, onder betonnen lateien versierd met florale motieven. Geregistreerd bij kadaster in 1932, opgetrokken voor slachter Richard Danneels uit Wielsbeke.
Nummer 189, tweelaagse rode baksteenbouw van drie/twee traveeën onder zadeldak in mechanische pannen. Rechtertravee met poort. Vernieuwde lijstgoot. Rechthoekige muuropeningen met afgesnoten hoeken, waarin bewaard houtwerk, op tweede bouwlaag met glas-in-loodramen met bloemenvazen. Samen met nummer 191 geregistreerd bij kadaster in 1930, opgetrokken voor schildergast Hubert Pauwels, 191 voor werkman Richard Hostyn (thans met nieuw parement). Volgens kadaster lag het gebouw in 1941 in puinen en werd het volledig heropgebouwd.
Nummer 195, opgetrokken in 1935. Modernistisch geïnspireerde woning, gekenmerkt door hoekige erker op tweede bouwlaag en betonlateien met granitoafwerking. Vernieuwd schrijnwerk.
Nummer 197, eenvoudig bakstenen enkelhuis van twee traveeën en twee bouwlagen uit 1935. Bewaard schrijnwerk, onder meer paneeldeur met floraal motief en beglaasd bovenlicht, ramen met bovenlicht in roedeverdeling en met gekleurde beglazing.
Nummer 238, interbellumwoning, enkelhuis van twee bouwlagen en twee traveeën in geelbruine baksteenbouw onder pannen zadeldak, opgetrokken in 1931 voor de Wielsbeekse kerkfabriek. Bewaard schrijnwerk met horizontale roedeverdeling.
Nummer 252, opgetrokken circa 1937 voor kleermaker Guillemijn uit Wakken, enkelhuis in rode baksteenbouw onder zadeldak in mechanische pannen (nok parallel met straat), met voorgevel in gele baksteen met sierverband. Houten kroonlijst met platte consoles, rechthoekige muuropeningen, deels beglaasde voordeur met geometrisch hekwerk en betonnen luifel.
Nummer 283. Interbellumwoning, volgens kadaster opgetrokken in 1931 voor Willem Ottevaere. Typologie van een vlashandelaarswoning, enkelhuis in gele baksteen met rechthoekige vensteropeningen en rondbogige deuropening, met naastgelegen garage waarboven laaddeur, onder half schilddak met lagere nok.
Nummer 285, Interbellumwoning, geregistreerd bij kadaster in 1933, opgetrokken voor metser Jozef Decambray, in rode baksteenbouw van vier traveeën en twee bouwlagen onder pannen zadeldak. Verlevendigd door gebruik van gele baksteen voor banden en tandfries. Rechthoekige muuropeningen onder betonlateien met florale motieven. Nieuw schrijnwerk. Linkertravee met poort en daarboven een voormalige laaddeur, thans venster.
Nummer 336, hoek met Hernieuwenstraat, café "'t Park". Grijsgeschilderd interbellumpand met afgeschuinde hoektravee, rechthoekige muuropeningen.
Nummer 344, traditioneel enkelhuis uit 1937 twee bouwlagen en twee traveeën met korfboogvormige muuropeningen, bewaard schrijnwerk in tweede bouwlaag met verticale roedeverdeling met onder meer kathedraalglas in bovenlicht, beglaasde deur met fraai ijzeren hekwerk met afbeelding van onder meer zonnestralen.
Nummers 352-358, gebouwd tweede helft jaren 1930, rechthoekige muuropeningen, vierkante erkers of uitsprongen, vernieuwd schrijnwerk. Nummer 358 met zwartgeglazuurde tegel op plint en luifel.
Nummers 368-370, interbellum enkelhuizen met rechthoekige muuropeningen, betonnen lateien.
Nummer 403, kleine bakstenen eenlaagswoning onder zadeldak, vlaswerkerswoning uit 1931.
Nummers 415, 419-421, identieke traditionele enkelhuizen van twee bouwlagen en twee traveeën onder zadeldak, opgetrokken volgens kadaster in 1928. Gevels in rode baksteen met gebruik van witte baksteen voor omlopende banden. Nieuw schrijnwerk.

Door beschietingen en bombardementen in de meidagen van 1940 is voor vele woningen langsheen de Rijksweg nood aan heropbouw en/of herstelling.
Nummer 179: Dubbelhuis van twee bouwlagen en drie traveeën onder zadeldak in Vlaamse pannen. Vermoedelijk opklimmend tot de 19de eeuw en na de Tweede Wereldoorlog van een nieuwe gevel voorzien. Zuidelijke zijgevel met rondbogige kapelnis in zwarte baksteen. Straatgevel met roodbakstenen parement en gebruik van natuursteen voor plint en deur- en vensteromlijstingen, onder meer gekoppelde rondboogvensters met getorst deelzuiltje en serliana met balkonnetje.
Nummer 277 opgetrokken in 1941 voor vlashandelaar Maurits Van Halst, n.o.v. architect Ch. De Poorter uit Ingelmunster, samen met naastgelegen vlasmagazijn (nummer 275), thans omgevormd tot woning. Enkelhuis van twee bouwlagen met art-deco-invloeden (pakketbootstijl). Tot boven de kroonlijst oplopend zijrisaliet met afgeronde hoek, uitgevend op een terras met borstwering waarin vijf patrijspoorten. Rondbogige voordeur. Nieuwe kroonlijst, vernieuwd schrijnwerk. Nummer 288, woning met garage (werkplaats) volgens kadaster opgetrokken voor Robertus Vernackt in 1948.
Groengeschilderde baksteenbouw onder tentdak met overluifelende kroonlijst, vooruitspringende afgeronde hoek, rechthoekige erker op de tweede bouwlaag; rechthoekige vensteropeningen, centrale segmentbogige vleugeldeur. Aangebouwde garage met grote rechthoekige poort onder stomp zadeldak (nok haaks op straat).
Nummer 316, ontmoetingscentrum "Vogelsang", gebouwd in 1937-1938 als kampheem bij het K.S.A.- hoofdkwartier. Omvatte een grote ontspanningszaal, een bar en een achttal slaapkamers met sanitair. In 1940 wordt het pas gebouwde kampheem "Vogelsang" door Duitse troepen in brand gestoken en daarna hersteld en heropgebouwd. Wordt in 1965 verkocht aan vzw "Parochiale Werken". Uitgebreid met laat-20ste-eeuwse aanbouw aan achterzijde en nog steeds in gebruik als ontmoetingscentrum/ kampplaats. Volume van twee bouwlagen en acht traveeën op rechthoekig grondplan onder pannen schilddak, achterzijde met twee rondboogdeuren op de tweede bouwlaag die toegang geven tot een overluifeld terras of loggia met buisleuning.

Langsheen de Rijksweg zijn vele restanten van de bloeiende vlasnijverheid uit het interbellum of kort na de Tweede Wereldoorlog bewaard. Onder meer ten noorden van het zuidoostelijke straatdeel ligt een vlasfabriek (+198), bestaande uit grote bakstenen vlasschuur met getrapte kopgevels, met naastgelegen roterij/zwingelarij ten westen, opgebouwd in betonskeletbouw en baksteenbouw. Vier rootbakken, deuren verdwenen. In 1937-1938 koopt Arthur Lambrecht een groot deel van de landbouwgronden van het kasteel op om een vlasfabriek op te starten. In 1948 wordt de grote vlasschuur geregistreerd. In 1956 wordt voor Henri Lambrecht een nieuwe woning opgericht (nummer 198). Daarnaast een klein bouwsel aan noordzijde van de weg in donkerrode baksteenbouw onder platte bedaking. Gedichte muuropeningen, onder meer lage rondboog met omlijsting in zwarte baksteen.
Vlasschuur bij nummer 264, vrijstaande bakstenen loods onder stomp zadeldak (haaks op straat), brede toegangspoort in de kopgevel, waarboven vensters onder I-profiel en bekronende beglaasde mijtervormige kapelnis met beeld Heilig Hart. Vlasmagazijn bij nummer 271 opgetrokken in 1942 voor vlashandelaar A. Verbeke-Vanpoucke. Ingebouwde bakstenen loods met trapgevel en grote poort, centrale mijtervormige gevelnis met beeld Heilig Hart. Naastgelegen woning uit de jaren 1950. Nummer 348, woning (nok parallel) met naastliggende bakstenen vlasschuur (haakse nok, derde type) uit 1937. Later is daar nog een grote achterliggende hangar aan toegevoegd. Grote schuifpoort en later ingebrachte garagepoort. Mijtervormige kapelnis met beeld Christus Heilig Hart.
Nummer 393 (dichtbij rond punt), naoorlogse witgeschilderde bakstenen vlasschuur onder stomp zadeldak, uit het centrum geplaatste mijtervormige kapelnis in zwarte baksteenomlijsting.
Fabrieksgebouw nabij de hoek met de Heirweg, loods in baksteenbouw onder stomp zadeldak.
Nummer 410, bakstenen loods (vlasschuur?) onder stomp zadeldak (nok haaks op straat), gevelbrede poort in de kopse gevel, waarboven rechthoekige gevelkapel met beeld Onze-Lieve-Vrouw.
Nummer 416, oude loods met nieuwe bekleding.

Een verdere opvulling van de straat vindt plaats in de jaren 1950, onder meer nummer 374, voorgevel met vooruitspringend middenrisaliet met puntgevel, rechthoekige muuropeningen binnen simili omlijstingen, houten schrijnwerk, onder meer met getorste zuiltjes.
Vanaf de Heirweg naar het noorden toe bevindt zicht aan de oostzijde van de weg halfopen of vrijstaande bebouwing, voornamelijk uit het derde kwart van de 20ste eeuw. Aan de westzijde van de weg vanaf de Ridder de Ghellinckstraat tot de Molenstraat: naoorlogse bebouwing, voornamelijk alleenstaande of halfopen bebouwing uit het derde kwart van de 20ste eeuw, in rode baksteenbouw. Vlakbij de Molenstraat: alleenstaande eengezinswoningen in tuin uit het laatste kwart van de 20ste eeuw. Vanaf de Baron van der Bruggenlaan tot de Molenstraat: naoorlogse bebouwing, zowel vrijstaande villa's in tuin als halfopen en gesloten bebouwing.