Korte straat in de dorpskern die vanaf de Rijksweg zuidwaarts naar de voormalige aanlegplaats aan de oude Leiearm leidt. Huidige benaming in voege vanaf 1947. Heet daarvoor "den aertweg", zie vermelding in 1797. Anno 1645 de "wech naer den aert" of "wech naer de meerschen" genoemd. In de Atlas der Buurtwegen (1844) weergegeven als onderdeel van de "Oost-Roosebekestraet". In de volksmond soms "Sebieldestraatje" genoemd.

Rond het midden van de 17de eeuw bestaat de dorpskern van Sint-Baafs-Vijve slechts uit de kerk en een zestal huizen, drie daarvan bereikbaar langs de Leiestraat, zie kaarten in het renteboek van de heerlijkheden Ingelmunster en Vijve (1642). Een ruime eeuw later is de bebouwing toegenomen, op het landboek van Sint-Baafs-Vijve (1763) wordt de straat weergegeven als een smal weggetje, dat toegang geeft tot een zestal huizen. De Ferrariskaart (1770-1778) toont een onverharde weg, aan weerszijden beboomd. Op het einde van de 18de eeuw wordt vlakbij de aanlegsteiger een kalkoven opgericht (zie Sint-Bavostraat). Tijdens de eerste helft van de 19de eeuw wordt niet veel gewijzigd. Het primitief plan (circa 1830) toont dat de bebouwing voornamelijk bestaat uit clusters werkmanswoningen: vier wooneenheden aan westzijde van de weg, drie aan oostzijde van de weg (haaks), drie ten westen van nummers 2-4, vier nabij de Rijksweg tussen Leiestraat en Sint-Bavostraat. Tegen het midden van de 19de eeuw worden opnieuw enkele woningen bijgebouwd, zie Popp-kaart. In 1907 richt landbouwer Arthur Lambrecht een "stoommaalderij en vlasfabriek" op ten westen van de Leiestraat.

Voornamelijk woonfunctie. De oostelijke zijde van de straat is dicht bebouwd, de westelijke zijde van de straat wordt gevormd door de lange tuinmuur van Rijksweg nummer 77. Oorspronkelijke éénlaagsbebouwing nagenoeg volledig vernieuwd of vervangen door naoorlogse gesloten bebouwing van een of twee bouwlagen.