Landelijke straat met gebogen verloop die de kruising van Rijksweg en Abeelestraat verbindt met de oostelijker gelegen Wakkensteenweg. De Roterijstraat wordt op kaarten van het landboek (1763) en in de Atlas der Buurtwegen (1844) "Caygnaerdstraet" genoemd, niet te verwarren met de huidige Caignaardstraat die meer naar het noorden ligt. Zogenaamd naar een van de prekadastrale wijken van Sint-Baafs-Vijve: de "Caignaardhoek". Volgens De Flou leefde er in 1321 een Michiel Kaignart en had Jehan Kaignart in 1347 de functie van baljuw. De relatie eigennaam-toponiem is onduidelijk. Op de Atlas der Buurtwegen (1844) omschreven als "chemin de la Maison de DeClerck à Wielsbeke par le Cabaret dit Het Peerdeken". Huidige benaming vanaf 1947, als verwijzing naar de bloeiende vlasnijverheid en in het bijzonder de roterij van de familie De Meyer (zie nummer 10).

De Ferrariskaart (1770-1778) toont een weg die de Roterijstraat met de Caignaardstraat verbindt, ten oosten van de huidige Priesteragiestraat, lopend ten oosten naast het "Goet te Hooghcamere" (Caignaardstraat nummer 1), op de Atlas der Buurtwegen (1844) vermeld als "Pouckweg".

Behouden landelijk karakter door voornamelijk verspreide hoevebebouwing, ietwat aangevuld met nieuwe woningen uit het laatste kwart van de 20ste eeuw aan de uiteinden van de straat. Ten noorden van het oostelijke gedeelte van de straat spreiden zich grote fabrieksgebouwen uit van de Balta Group, gespecialiseerd in vloerbedekking en interieuraankleding.

Bebouwing in geschiedenis minstens opklimmend tot het tweede kwart van de 17de eeuw, zie kaarten bij het renteboek van de heerlijkheden Ingelmunster en Vijve (1642). Onder meer op de plaats van nummers 2-4, 10 en 14 wordt reeds bebouwing weergegeven. Nummers 2-4, oorspronkelijk volume in gebruik als schuur, volgens kadaster circa 1864 omgevormd tot twee woningen en een stalgedeelte. Eénlaagsbouw haaks op straat, westgevel met nieuw gevelparement; witgekalkte oostgevel met aanbouwen, opkamer, gewijzigde muuropeningen en verjongende steunbeer.
Op de kaart van het eerste kanton bij het landboek van Sint-Baafs-Vijve (1763) wordt duidelijk dat de noordzijde van de straat omstreeks het derde kwart van de 18de eeuw relatief dicht bebouwd is, aan de zuidzijde komen geen woningen voor. De Ferrariskaart (1770-1778) toont een cluster gebouwen rond de kruising met de Priesteragiestraat, met de vermelding van "Hameau Cainiaerthoeck". De oude herberg "Het Peerdeken" lag vermoedelijk op dit kruispunt. Tegen het eerste kwart van de 19de eeuw is de bebouwing nog wat uitgebreid, onder meer met een samenstel van twee kleine arbeiderswoningen (nummers 9-11-13) en met een nieuwe éénlaagswoning (nummer 6) die later in drie woningen wordt onderverdeeld. Nummers 9-11-13 later omgevormd tot drie wooneenheden, thans éénlagige huizenrij van drie woningen onder mansarde- en zadeldaken, verbouwd door inbreng van nieuwere muuropeningen.

In de loop van de tweede helft van de 19de eeuw worden veel van de oudere volumes verbouwd of vernieuwd. Onder meer nummer 14, witgekalkt bakstenen volume onder zadeldak in Vlaamse pannen (nok haaks op straat), met baksteenlijst onder dakoversteek, gekenmerkt door veelvuldig gewijzigde muuropeningen. Het landgebouw werd volgens kadaster opgetrokken circa 1892, ten noordwesten werd circa 1902 een nieuw woonhuis gerealiseerd, beiden opgetrokken ter vervanging van oudere bebouwing.