Weg vanaf de westzijde van de Oostrozebekestraat met licht kronkelend en zuidwaarts verloop tot aan het kruispunt Sint-Amandstraat - Turkijenstraat. Noordelijk deel tot aan de Hulsveldedreef als westgrens van de in de tweede helft van de 20ste eeuw gerealiseerde "Sperrenwijk", die zich tot aan de Oostrozebekestraat uitstrekt. In oorsprong verbindingsweg naar Ooigem (Wielsbeke), zogenaamd naar een oude Frankische nederzetting ("oy-looi-" en "-gem" = woonplaats der nakomelingen van Odo) te situeren nabij het latere kasteel van Ooigem, kern van de gelijknamige heerlijkheid (zie Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Wielsbeke, Ooigem, Desselgemsestraat nummer 15).

Tracé van de weg weergegeven op een kaart bij het landboek van 1654-1656, net als de huidige Turkijenstraat onderdeel van de "Cortericxken voetwech". Naast sporadisch verspreide landelijke bebouwing zijn langsheen de weg enkele akkerlanden gelegen, met name respectievelijk ten noordoosten en noordwesten "De Spicht" en "De Spichtkouter", laatst genoemde met oudst gekende vermelding in 1551, en ten zuidwesten van de huidige Hulsveldedreef "De Zes Bunderen".

Op de Ferrariskaart (1770-1778) weergave van zuidelijk deel van de weg met afzoming door bomen, stenen brugje over de (huidige Peemax-)beek en verspreide hoevebebouwing met losstaande bestanddelen; noordzijde als landwegje door bosgebied.

Op de Atlas der Buurtwegen (1846) gekend onder huidige benaming, ook omschreven als "weg van den wijk genaemd Spiglen tot aen d' herberg gezegd Vijfwegen".

In de 19de en het begin van de 20ste eeuw zijn langs de weg enkele herbergen gelegen, onder meer "De Wildernis", "Den Haeze" en "In Hulsvelde", wellicht een heropende, oudere gelijknamige herberg; de uitbatingen zijn in de loop der tijd stopgezet.

In een studie van 1941 met betrekking tot de vlasvezelbereidingsnijverheid in Vlaanderen wordt in de straat de vlasverwerker Albert Tassaert geregistreerd, die twee zwingelmolens in bezit heeft.

Woon- en agrarische functie. Zuidelijk deel van de weg, hoeves met losstaande, verankerde bakstenen bestanddelen, in de tweede helft van de 20ste eeuw vernieuwd woonhuis, recente nutsgebouwen en veelal witgeschilderde betonnen erfafsluitingen. Nummer 22, hoeve die in 1906 door de weduwe en kinderen van Emiel Alexander Bossuyt opgericht wordt in de "Hulsveldhoek" en waarvan in 1964 het woonhuis aan de straat aangepast wordt; bewaarde verankerde bakstenen linkerzijgevel met laaddeurtje en getralied keldervenster. Achterliggende haakse stal en bakhuis onder zadeldak met Vlaamse pannen. Nummer 35, hoeve met roodgeschilderd ijzeren toegangshek tussen witgeschilderde betonnen pijlers. Ten zuiden van het grotendeels verharde erf, parallel aan het vernieuwde woonhuis, oudere langgestrekte, witgekalkte schuurstalvleugel onder zadeldak (nok loodrecht op straat; mechanische pannen) met roodgeschilderd houtwerk van poort en tweedelige staldeurtjes. Nummer 37, vernieuwd woonhuis met in straatpuntgevel lege rondbogige gevelkapel in zwartbakstenen omlijsting met kruis. Nummer 45 met bewaarde, half ondergrondse, begroeide bakstenen aardappelkelder. Nummer 32, interbellumhoeve met woonhuis gedateerd "1925" (ankers) onder mansardedak (nok evenwijdig met straat; mechanische pannen) en aanpalende bakstenen bijgebouwen. Dubbelhuis met parement in siermetselwerk, gecementeerde plint met schijnvoegen, segmentboogopeningen waarin ijzeren I-profielen en centraal dakvenster met trapgevel voorzien van ijzeren bekroning. Afgebroken in juli 2007.

Noordelijk straatdeel met vrijstaande eengezinswoningen daterend uit de tweede helft van de 20ste eeuw, aansluitend bij de bebouwing in de Sperrenwijk.