Weg met L-vormig tracé tussen de zuidoostzijde van de Pittemstraat en de Tieltstraat. Zogenaamd naar het eertijds nabijgelegen schuttershof van de Sint-Sebastiaansgilde die, volgens een verklaring van enkele schepenen in 1756 reeds in 1082 te Meulebeke bestaat, en die op een kaart bij het landboek van 1654-1656 aan de zuidoostzijde van de Pittemstraat weergegeven en vermeld als "een behuysde erve wesende de schutterije van Ste Sebastiaen".

Op de Atlas der Buurtwegen (1846) wordt het L-vormig trace van de dan nog smalle voetwegel weergegeven met beperkte, aaneengesloten, kleinschalige bebouwing tegen de Pittemstraat aan; op de hoek met de Tieltstraat bevindt zich de rosoliemolen van Joseph Goethals, in 1838 vervangen door een windoliemolen en in het bezit van zijn familie tot aan de afbraak in 1901 (zie Tieltstraat).

In 1900 opent in de straat café "In de Schutterij", gesloten in het tweede kwart van de 20ste eeuw. In het begin van de 20ste eeuw wonen een vijftiental zusters van de Franse congregatie "Association des Soeurs de Sainte Marie de la Présentation" of de Zusters van Maria's Opdracht, gedurende enkele jaren in het huis van Amelie Goethals; het kloosterhuis wordt later omgevormd tot hoeve en in 1978 gesloopt.

Circa 1913 richten Lodewijk en Renaat Moerman aan de zuidoostzijde van de straat een borstelfabriek op, in de tweede helft van de 20ste eeuw eveneens fabriek van onderhoudsproducten (zie nummer 25).

In 1929 vestigt de Aarseelse fabrikant Polydoor Maes, medeoprichter van een lijnwaadweverij in de Tieltstraat (zie Tieltstraat nummer 69), een eigen weverij die circa 25 mensen tewerkstelt en tot circa 1960 in werking blijft (zie nummer 21).

In 1936 beslist men dat de parochiale jongensschool of Sint-Amandusschool, die lokalen heeft in de Tieltstraat, de Oostrozebekestraat en op de Plettinckplaats, het gebouw in de Tieltstraat verlaat ten voordele van de gemeenteschool en ondergebracht wordt in de voormalige 19de-eeuwse congregatiezaal of lokaal "Den Tap" van de "Katholieke Kring De Verenigde Vrienden" (zie nummer 6).

Tijdens de Tweede Wereldoorlog worden enkele huizen in de straat vernield.

De aanleg van de huidige straat dateert van de tweede helft van de 20ste eeuw.

Beperkte woonfunctie; school en bedrijfsgebouwen. Onderbroken 20ste-eeuwse rijbebouwing aan noordwestzijde. Nummers 15-19, eenheidsbebouwing van drie woonhuizen opgericht in 1932 voor Honoré, Robertina en Maurice Carpentier, allen handelaars uit Meulebeke. Enkelhuizen van twee traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak (nok evenwijdig met straat; mechanische pannen); nummers 17-19 met geprofileerde houten kroonlijst op consoles. Roodbakstenen lijstgevels, geschilderd bij nummer 15, met gecementeerde plint, muuropeningen op begane grond onder doorlopende betonnen lateien, segmentbogige bovenvensters; nummer 17 met gekleurde glas-in-loodinvulling in T-ramen en bovenlicht van deur.

Nummer 21, weverijcomplex van Polydoor Maes, in 1929 opgericht en in de jaren 1940 vergroot. Eenlagig, grotendeels witgeschilderd bedrijfsgebouw onder plat dak met afgeronde hoek, vensterregisters met gekleurde glas-in-loodinvulling en recentere, grootschalige, naast- en achterliggende aanbouwen.

Nummer 25, "Moerman NV - Adia International", bedrijf met grootschalige, eind 20ste-eeuwse gebouwen aan weerszijden van de straat, verbonden door middel van gesloten loopbrug. Complex van een à twee bouwlagen onder plat dak met onder meer geelbruinbakstenen parement, rechthoekige vensters met roedeverdeling in witgeschilderde omlijsting en parkeerterreinen toegankelijk via hoge ijzeren hekkens tussen bakstenen pijlers.