Loopt in een hoek van 90° weg tussen de Bambruggestraat en de Tieltsesteenweg op grondgebied Aalter (Oost-Vlaanderen). De naam is afkomstig van het Oud Leiken, een nog steeds bestaand kanaal op Aalters grondgebied, maar uitmondend in de Wantebeek aan de grens met Ruiselede. Gegraven op het einde van de 16de eeuw in opdracht van de stad Brugge, om laatstgenoemde stad via het water te verbinden met de Leie ter hoogte van Gottem-Deinze. De reeds ver gevorderde graafwerken worden niet voleindigd wegens protest van Gent en de andere steden van het Schelde-Leiebekken.

De schaars bebouwde weg is te zien op de "Grenskaart tussen de kasselrijen Kortrijk en de Oudburg" van 1627, geschilderd door landmeter Lodewijk de Bersacques. In de omgeving van de hoeve nummer 4 stond "de galghe van Axpoel". Deze heerlijkheid, met foncier gevestigd in de hoeve zie Aaltervoetweg nummer 7 wordt bestuurd door een baljuw en zeven schepenen die mogen rechtspreken.

Op de Atlas der buurtwegen (1842) wordt de straat vermeld als "Sentier du Cabaret het Waterkot à l'endroit dit Oudleiken", ook "Kattewegel" (zie Aalter) genoemd. Voornoemd cabaret en vroeger tevens watermolen, gelegen op de hoek met de Aaltervoetweg (zie nummer 6), wordt op de Vandermaelenkaart (circa 1850) als "Waterkot Cab." aangeduid. Op het primitief kadasterplan (circa 1830) staat "Dreef van de Katte wegel", benaming die ook nog op een kadasterkaart van 1961 voorkomt.

De Oudleikestraat ligt in de oosthoek van de Axpoelewijk, tegenwoordig door het geringe aantal huizen en bewoners eerder een gehucht te noemen.
Landelijke straat met van oudsher verspreide bewoning. De hoeve nummer 4 staat aangeduid op de kaart van de Bersacques. Oudste bebouwing opklimmend tot het begin van de 19de eeuw, eventueel met oudere (18de-eeuwse) kern. De hoeve nummer 12 heeft een nieuw woonhuis en bewaarde schuur en stalling.

Vanaf 1853 aanwezigheid van de "Axpoele-school" die lange tijd het centrum vormt van de Axpoelewijk. Onder meer door de oprichting van de parochie Kruiskerke (zie Kruiskerkestraat) in 1947 en de ontvolking van de wijk slinkt de schoolbevolking aanzienlijk en sluit de school in 1948 haar deuren. Mede hierdoor evolueert de bloeiende wijk naar een verstild gehucht.