De François Benardstraat is een rechte straat, die aanvangt bij de Muinkbrug en langsheen het Muinkpark in oostelijke richting naar de Gustaaf Callierlaan loopt. De aanvraag om deze straat te openen dateert al van 1841, en gebeurde door grondeigenaar François Benard die heel wat gronden in de Muinkmeersen tussen de Schelde en Sint-Anna bezat. In zijn aanvraag stelde hij zich bereid om een stuk grond gratis aan de stad af te staan en er een straat te openen, die in het verlengde van de Muinkbrug liep. De aanleg van de straat zou zowel voor de stad, als voor Benard voordelig zijn: enerzijds zou de Sint-Pieterswijk en de Sint-Lievenswijk verbonden worden, en anderzijds zouden de gronden langs de straat in waarde stijgen. Benard stelde wel dat de straat op kosten van de stad aangelegd diende te worden.

De aanleg van de huidige straat gebeurde in twee fasen. Het eerste deel werd circa 1860 geopend en omvatte de zuidkant van de straat. Pas na het verdwijnen van de voormalige Gentse dierentuin of Jardin zoologique werden ook percelen ten noorden van de straat verkaveld. Het gaat hier om de woningen tussen de Muinkkaai en de Hertstraat en de Hofstraat en de Franklin Rooseveltlaan.

De Gentse Dierentuin had zich in 1851 op de Muinkmeersen gevestigd, ten noorden van de François Benardstraat. Ze vormde samen met de aanleg van het heden verdwenen Zuidstation aan het huidige Koning Albertpark een dynamiserende factor in de ontplooiing van de buurt. Vandaag is enkel het Muinkpark nog een getuige van de dierentuin, die in 1904 zijn deuren moest sluiten. De straatnamen rondom het park verwijzen wel nog naar de collectie van dieren die de dierentuin toen rijk was, zoals de Alpacastraat, Buffelstraat en Leeuwstraat.

Voorbeelden van woningen uit de tweede helft van de 19de eeuw zijn de woningen op nummer 2, 16, 18, 22, 64-68, 70-72, 78 en 80, tussen Ter Platen en de Leeuwstraat. Deze burgerhuizen dateren uit de periode 1876 – 1886 en kregen op uitzondering van de neobarokke gevels op nummer 64-68 alle een neoclassicistische gevel. De woningen zijn van het enkelhuistype met twee of drie traveeën en drie bouwlagen. De bepleisterde lijstgevels zijn veelal voorzien van steekboogvormige muuropeningen die op de bovenverdieping verrijkt zijn met omlijstingen, soms ook met een balkon. Verder wordt deze straatwand doorbroken door recente woningen en appartementsgebouwen, die in contrast staan met de historische gevels. Het perceel tussen de Leeuwstraat en de Tentoonstellingslaan wordt volledig ingenomen door de neogotische gebouwen van het klooster en schoolcomplex der zusters franciscanessen, het zogenaamd Crombeen instituut.

De eerste bebouwing gelegen langs de noordzijde van de straat dateert uit 1906-1907. Het gaat hier enerzijds nog om neoclassicistische woningen zoals het neoclassicistische samenstel op nummer 15-17, en anderzijds om gevels die door hun materiaalgebruik en indeling eerder al aansluiten bij de nieuwe stijlrichting uit het begin van de 20ste eeuw (nummer 9-11-13).