Landelijke straat die de Kortrijksestraat verbindt met de oostelijker gelegen Groenstraat, vanaf circa 1890 doorsneden door het nieuwe tracé van de steenweg van Lendelede naar Izegem, waarover in 1962 het tracé van de Rijksweg wordt gelegd. (zie Izegemsestraat, Rijksweg)

De huidige benaming wordt gegeven in 1959, zogenaamd naar de heerlijkheid Bauwinsbussche of Bauwelare, een vliegende heerlijkheid afhangend van het leenhof van het Oud Kasteel van Kortrijk. De rentegronden van deze heerlijkheid strekten zich uit over de omgeving van de Izegemsestraat en de Sterrekensstraat. Op de hoek van laatstgenoemde straten bevond zich de vierschaar. Het gelijknamige bos "Bauwijnsbusch" of "den Bauwelare" kan etymologisch worden verklaard als "bos van Boudewijn" en was gelegen tussen de Sterrekensstraat en de Bauwelarestraat.

Eertijds wordt de straat "Processywech" genoemd, aldus vermeld in bronnen uit 1639. Op op een kaart bij het renteboek van "'t Emelgemsche" (1642) wordt de straat weergegeven als "strate vanden Bauwelaerebusch naer toochout cappelleken". De kaart bij het tiendenboek van de Sint-Maartensabdij (circa 1645) toont verspreide bebouwing aan de noordzijde van de straat. Een verdwenen noordelijke zijstraat wordt nog aangeduid op de Ferrariskaart (1770-1778) en de kaart van P. Vander Maelen (1851). In de 18de eeuw wordt enkel het oostelijke straatdeel weergegeven, als erfoprit naar de hoeve nummer 7; de rest van de straat bestaat uit een voetwegel. Op de Atlas der Buurtwegen (1847) wordt de straat wel volledig weergegeven en aangeduid als "Kleinen Processie Wegel".

Hoewel volledig weergegeven op het huidige gemeenteplan, bestaat het westelijke straatdeel thans nog grotendeels uit een amper berijdbare aardewegel.

Agrarische en woonfunctie. Bebouwing voorkomend nabij het kruispunt met de Rijksweg, voornamelijk 20ste-eeuws. Oudere bebouwing op nummer 7, "Ter Bauwelare". Kleine hoeve genoemd naar historisch toponiem, het bos "den Bauwelare" dat daar ten zuiden van lag. Site opklimmend tot de 18de eeuw, een hoeve van drie volumes aangeduid op de Ferrariskaart (1770-1778), op de Atlas der Buurtwegen (1847) komt nog slechts het woonhuis voor. De woning wordt volledig afgebroken en herbouwd circa 1906. Donkerrode bakstenen eenlaagsbouw onder zadeldak. Rechthoekige vensteropeningen, betonnen lateien. Gecementeerde vensteromlijstingen en plint.