Straat die in het dorpscentrum vanaf "De Knok" in zuidelijke richting tot op het grondgebied Kuurne loopt, en aldaar onder de benaming "Lendeleedsestraat" de verbinding maakt met de Sint-Katriensteenweg. Doorheen de 19de en de 20ste eeuw komt het toponiem "De Knok" voor, als benaming voor de wijk rond het kruispunt met de Heulsestraat. Vóór de aanleg van het straatdeel van "De Knok" tot Sint-Katharina maakt ook het begin van de Heulsestraat deel uit van de Kuurnsestraat, zie vermelding als "Cuernestraat" op Atlas der Buurtwegen (1847). Op de Ferrariskaart (1770-1778) wordt de straat slechts weergegeven als een smalle weg met gekromd verloop, het hoofdtraject richting Kuurne loopt via de oudere Kwadestraat. Ter hoogte van het kruispunt met de Nieuwstraat leidt een landweg naar het zuiden toe, in de richting van de Bergkapel. Op de hoek duidt de Ferrariskaart (1770-1778) een klein kapelletje aan. In de 19de eeuw wordt er de herberg "De Bergkapel" opgetrokken, afgebroken circa 2003. In 1965 worden aan de weg verbeteringswerken uitgevoerd.

Rond het midden van de 17de eeuw wordt de Bergkapel gebouwd, neogotisch herbouwd in 1885. In de omgeving van de Bergkapel, nabij de voormalige steenbakkerij, worden bij prospectie in 1973 enkele vuursteenklingen ontdekt. Op de zelfde plaats werden al door Charles Gillès de Pélichy tussen 1892 en 1896 talrijke bewerkte vuurstenen en een klein gepolijst bijltje gevonden.

Rond en achter de hoeve "Klein Rodemont" (nummer 64) is een zogenaamd "Groene Long" gecreëerd, door de aanplanting van een geboortebos op een stuk van de gronden van de voormalige kleiwinning. In totaal zijn in de periode 1998-2002 273 bomen aangeplant.

Eerste straatdeel aansluitend bij het dorpscentrum vnl. woonfunctie, vanaf het kruispunt met de Kwadestraat voornamelijk agrarische functie. Aangevuld met enkele bedrijven. De noordzijde van het eerste straatdeel (Heulsestraat - Nieuwstraat) wordt gekenmerkt door naoorlogse wijkbebouwing meegaand met de Violierstraat en de Dahliastraat. Overige bebouwing bestaande uit verbouwde eenlaagswoningen opklimmend tot het midden van de 19de eeuw (zie Atlas der Buurtwegen, 1847), onder meer nummers 3-5, haaks op de weg gelegen, onder meer met vernieuwde muuropeningen (nummer 3) en nieuw parement (nummer 5). Nummers 34-36 met gewijzigde muuropeningen, nummer 34 in donkerrode baksteen met muizentand, nummer 36 gecementeerd. Nummer 35, hoekpand met de Nieuwstraat, met afgeschuinde hoektraveeën en vergrote muuropeningen, voorheen met winkelfunctie. Nummers 6-8 recent afgebroken: éénlaagsbouw en enkelhuis van twee bouwlagen.
Bebouwing aangevuld met recente garages en eengezinswoningen in tuin.

De verspreide hoevebebouwing klimt grotendeels op tot het midden van de 19de eeuw, zie Atlas der Buurtwegen (1847). De Ferrariskaart (1770-1778) biedt een onduidelijke weergave van de straat, waarbij vanaf het kruispunt met de Kwadestraat geen bebouwing meer wordt weergegeven. Enkele hoeves recent afgebroken, onder meer nummer 48, 19de-eeuwse "Berghoeve", nog niet weergegeven op Atlas der Buurtwegen (1847) afgebroken in het begin van de 21ste eeuw, gelegen ten zuiden van het kruispunt met de Nieuwstraat tegenover de huidige Julien Ottevaerelaan. Zogenaamd naar "den Bergh" (1784), een stuk land waarop ook de Bergkapel is gebouwd. De hoeve bestond uit één volume langsheen de straat dat twee woonhuizen van twee en vier traveeën bevatte, met schuur in het verlengde onder zelfde nok. Nummer 43, grotendeels afgebroken circa 2000. Nieuw woonhuis ten zuiden van het erf, bewaarde zijgevel van de schuur die voor het overige compleet is verbouwd. In de 19de eeuw vermeldt een mutatieschets het toponiem "Kiekenbusch hoek". Dit bos lag tussen de Kuurnsestraat en de Kwadestraat, nabij de splitsing tussen beide wegen.
Resterende hoevebebouwing, vermoedelijk opklimmend tot de 18de eeuw, bij nummer 52, voormalig boerenhuis, witgekalkt bakstenen volume met gepekte plint onder steil zadeldak in mechanische pannen; gewijzigde muuropeningen en latere aanbouwen. In de noordgevel restanten van bewaard schrijnwerk in licht getoogde muuropeningen, onder meer getralied. Solitaire interbellumwoning, nummer 60: bakstenen enkelhuis onder zadeldak in mechanische pannen. Houten kroonlijst, rechthoekige muuropeningen onder betonlateien, bewaard houtwerk (onder meer schuifraam).

Ter hoogte van nummer 66 bevindt zich een cluster van grote bakstenen loodsen, circa midden-20ste-eeuws.