Straat met meerdere vertakkingen die vanaf het kruispunt van de Rozebeeksestraat met de Rijksweg in noordelijke richting loopt en overgaat in de Ingelmunstersestraat.

Zogenaamd in 1959 naar de gelijknamige kapel, die minimaal teruggaat tot het laatste kwart van de 19de eeuw, zie kaart van het Institut Cartographique Militaire uit 1896 (revisie op het terrein 1883). De straat maakt eertijds deel uit van de oude verbindingsweg tussen Izegem en Harelbeke, met tracé over de huidige Lokbeekstraat, een stuk Ingelmunstersestraat, Meikapelstraat, Emiel Neirynckstraat, Groeningebergstraat, Harelbeeksestraat en Veldbosstraat. Dit tracé wordt onderbroken door de aanleg van de spoorweg in 1845 en de weg verliest zo aan belang. Op de Popp-kaart (1840-1850) nog omschreven als "Chemin d'Harlebeke à Iseghem".

Gedifferentieerde bebouwing van rij- en vrijstaande woningen van zowel één als twee bouwlagen en van enkele voormalige hoeves.
De straat kent reeds vrij veel bebouwing in de 18de en 19de eeuw. Een vergelijking tussen de Ferrariskaart (1770-1778) en de Atlas der Buurtwegen (1847) doet vermoeden dat het noordelijk deel van de weg op het einde van de 18de of het begin van de 19de eeuw via een bochtiger tracé wat naar het westen werd verlegd.

De meeste 18de- en 19de-eeuwse sites bleven bewoond onder meer nummer 1, hoeve "Baers' Hof", reeds afgebeeld op een 17de-eeuwse kaart van het tiendenboek van de Sint-Maartensabdij van Doornik (circa 1645). op de Ferrariskaart (1770-1778) weergegeven als een twee volumes tellende hoeve, in 1847 (Atlas der Buurtwegen) uitgebreid tot vier volumes waarvan woonhuis, schuur en bakhuis nog op dezelfde plaats aanwezig zijn. Nieuw volume ten westen. Eenlaags woonhuis onder zadeldak in mechanische pannen (nok haaks op de straat), zuidzijde ingrijpend verbouwd, voorzien van een nieuwe bepleistering en tot op de grond doorgetrokken ramen. Parallel met de weg, een verankerde roodbakstenen schuur onder zadeldak in golfplaten, noordelijke zijgevel met laadluik waarboven betonlatei. Ten noorden daarvan, eveneens parallel met de weg, bevindt zich een groot bakhuis onder overkragend zadeldak in mechanische pannen. Getoogde muuropeningen.

Bij nummer 34 (nieuwbouwwoning), toegankelijk via een korte zijweg, bevindt zich een bewaard stalletje in wei, opgetrokken in rode bakstenen, onder meerbeukige bedaking in mechanische pannen, met getoogde muuropeningen. Op de Ferrariskaart (1770-1778) worden op deze plaats twee en op de Atlas der Buurtwegen (1847) drie volumes afgebeeld. Thans bijhorende betonnen schuur onder stomp zadeldak in golfplaten.

Verspreide eenlaagsbouw uit de 19de en het begin van de 20ste eeuw. Nummers 48-54 en 56-60, toegankelijk via een oostelijke zijweg van de Meikapelstraat. Gelegen op voormalige hoevesite, minimaal teruggaand tot de eerste helft van de 17de eeuw (zie weergave op kaart in tiendenboek Sint-Maartensabdij Doornik, circa 1645). In het tiendboek Schardauwe (1724) worden twee parallelle volumes afgebeeld. Op de Ferrariskaart (1770-1778) wordt een beboomde dreef naar de hoeve afgebeeld. Op de Atlas der Buurtwegen (1847) zijn de gebouwen aangegroeid tot vier volumes en een volume onmiddellijk ten zuiden daarvan, grosso modo op de plaats van nummers 48-54. Ten noorden van de hoeve bevond zich een poel. Nummers 48-54, noord-zuid georiënteerde cluster eenlaagswoningen onder zadeldak in mechanische pannen. Nummer 50 samen met het volume ten noorden (nummer 52, nieuw parement) gebouwd in 1926 door dekker Victoor Remaut-Tanghe. Dubbelhuis voorzien van siercementering (imitatievoegen) en lichtblauw geschilderd. Getoogde muuropeningen waarin vernieuwd schrijnwerk, nieuwe gootlijst. Nummers 48 en 54 zijn van latere datum. Nummers 56-60, west-oost georiënteerde eenlaagse woningen onder zadeldak in mechanische pannen waarvan de oostelijke woning recentere aanbouw onder hogere nok. Twee westelijke woningen vermoedelijk uit het einde van de 19de of het begin van de 20ste eeuw. Rechthoekige muuropeningen, westelijke woning met nieuw parement.

Ook de bebouwing ter hoogte van nummers 82-84 gaat wellicht in geschiedenis terug tot de eerste helft van de 17de eeuw, zie kaart tiendenboek Sint-Maartensabdij Doornik (circa 1645) en zeker tot de 19de eeuw (Atlas der Buurtwegen, 1847). Eenlaagse tweewoonst, haaks op de weg gelegen, onder zadeldak in mechanische pannen, rechthoekige muuropeningen, nummer 84 met bewaard houtwerk.

De Ferrariskaart (1770-1778) en Atlas der Buurtwegen (1847) laat tevens bebouwing zien op een perceel ter hoogte van de nummers 19-21 en nummer 57. Bepaalde sites, nog weergegeven in de 19de eeuw zijn intussen volledig verdwenen, onder meer een hoeve en tweewoonst gelegen tussen de weg en nummer 92.

In het eerste decennium van de 20ste eeuw wordt de straat verhard met grind. De bebouwing neemt in de loop van de 20ste eeuw nog sterk toe, onder meer tijdens het interbellum. Nummer 18, eenlaagse woning langs verharde zijweg die leidt naar een hoeve in de Rozebeeksestraat (nummer 125). In de eerste helft van de 19de eeuw (Atlas der Buurtwegen, 1847) was reeds grosso modo op deze plaats een volume aanwezig. Eenlaagse woning, vermoedelijk uit de jaren 1920, onder mansardedak in mechanische pannen (nok evenwijdig met de straat). Roodbakstenen gevel met toepassing van gele bakstenen voor muizentandfries, banden en hoek- en sluitsteensimulatie boven de getoogde deur. Gewijzigde vensteropening, nieuwe gootlijst, gecementeerde plint.

Voornamelijk woningen van twee bouwlagen zoals nummer 68, rijwoning van twee bouwlagen en twee traveeën onder zadeldak (mechanische pannen, nok evenwijdig met de straat). Roodbakstenen gevel met gebruik van gele bakstenen voor banden en strekken boven de getoogde muuropeningen waarin vernieuwd schrijnwerk. Gecementeerde plint, deels voorzien van voegimitatie. Nummer 15 werd gebouwd in de jaren 1930 of 1940 en bestaat uit twee bouwlagen en twee traveeën onder zadeldak in mechanische pannen (nok evenwijdig met de straat), vrijstaand en afgescheiden van de straat door een omhaagd voortuintje, rechthoekige muuropeningen. Bijzondere metselwerkverbanden met asymmetrische kenmerken, onder meer bij het afgerond muurtje aan de verdiepte inkom en de bekronende geprofileerde baksteenlijst onder bovenlicht. L-vormig baksteenfries in de tweede bouwlaag.

Ten noorden van nummer 23 bevinden zich enkele clusters eenlaagsbebouwing uit het midden en derde kwart van de 20ste eeuw, mogelijk alle gebouwd in opdracht van de firma Neirynck (zie nummers 49-57). Eenlaagswoningen onder mansardedak in mechanische pannen. Nummers 25-47, alle met vernieuwd parement en rechthoekige muuropeningen, waaronder nummers 29-47 onder hoge bedaking en met rechthoekige garageuitbouw.
De bebouwing werd vooral in het laatste kwart van de 20ste eeuw en het begin van de 21ste eeuw langs hoofd- en zijwegen verder aangevuld met vrijstaande woningen in tuin.