Weg met kronkelend verloop, die vanaf de Winkelsestraat in noordwestelijke richting tot aan de Geitestraat loopt. In de 18de eeuw staat de straat onder meer gekend als "(Cleene) Rousselaerstraete". Op een kaart bij een processtuk uit 1767, wordt de straat als één geheel met de Geitestraat beschreven als "straete naer den beijhaert" (herbergnaam, zie Beiaardstraat). Op de Atlas der Buurtwegen (1847) maakt de straat deel uit van de "Geytestraat". De huidige benaming wordt gegeven in 1959, zogenaamd naar de gelijknamige wijk en herberg "De Sneppen", gelegen langs de Winkelsestraat. In 1912 wordt de straat met grind verhard. Drie voetwegels bieden thans nog een verkorte verbinding tot de Winkelsesteenweg, onder meer de " 's Graventafelwegel" die start bij nummer 11 (tegenover de Vermandelskapel), waar vroeger de herberg "'s Graventafel" gevestigd was. Doodlopende zijweg aan oostzijde, ter hoogte van nummers 2-10.

Langs de Sneppestraat staat eertijds de galg van de heerlijkheid Meulewalle. In de 19de eeuw is de plaats nog gekend als het "Galgenboschje". In 1887 wordt de Vermandelskapel er gebouwd.

Ook het zogenaamde "Rattekasteel" was in de Sneppestraat gelegen, vermoedelijk ter hoogte van nummers 12-26. Het 'kasteel', tevens verward met "Steurenambacht-" of "Rattepaalgoed" (zie Langemuntelaan), werd afgebroken in 1899 en bevatte gedempte walgrachten en grondvesten van oude poorten. Naar verluidt werd later herberg "De Nieuwe Wereld" op deze plaats opgericht.

Landelijke weg met voornamelijk verspreide bebouwing van woningen en tot fermette verbouwde oude hoeves.
In de 18de eeuw bevinden zich een achttal kernen van bebouwing langs de Sneppestraat en de zijweg aan oostelijke zijde, zie Ferrariskaart (1770-1778), onder meer nummer 1, hoeve met nieuw woonhuis. Het oude eenlaagse woonhuis van drie traveeën wordt in het begin van de 21ste eeuw afgebroken. Deels bewaarde landgebouwen, onder meer restant van oud schuurtje en een klein witgekalkt stalletje onder zadeldak in Vlaamse pannen, getoogde muuropeningen.

19de-eeuwse kaarten (onder meer Popp-kaart, 1840-1850; Atlas der Buurtwegen, 1847) schetsen een sterk gelijkend beeld van de bebouwing als in de tweede helft van de 18de eeuw, doch enkele hoeves zijn dan (grotendeels) verdwenen, namelijk de omwalde hoeve ter hoogte van nummers 12-26 (wellicht zogenaamd "Rattekasteel") evenals de ertegenover gelegen site. Het tracé van de weg nabij het kruispunt met de huidige Geitestraat wordt op het einde van de 18de of het begin van de 19de eeuw iets naar het oosten verlegd waardoor de hoeve met nummer 21 voortaan via een erfoprit toegankelijk wordt. Ten zuiden van nummer 21 worden twee eenlaagswoningen opgetrokken (nummers 15-17). Er verschijnen eveneens een paar nieuwe rurale sites, namelijk nummers 7 en 32.

Nummer 7, voormalige hoeve met nieuw woonhuis, bewaarde schuur en bakhuis in donkerrode baksteen onder pannen zadeldak, nieuwe erfpijlers. Nummer 32, thans fermette met integratie van oude stal. Schuin tegenover nummers 15-17 wordt in 1887 de Vermandelskapel opgericht.
Enkele gebouwenclusters van voornamelijk eenlaagswoningen, op nummers 2-10, nummers 12-26 en nummers 11-19. Nummers 2-10, toegankelijk via oostelijke afslag van de Sneppestraat, in site minimaal teruggaand tot de tweede helft van de 18de eeuw, zie weergave van enkele gebouwen op deze plaats op de Ferrariskaart (1770-1778). Eenlaagswoningen, onder meer bepleisterd. De meeste woningen zijn verbouwd of voorzien van nieuw parement. Eveneens een nieuwbouwwoning uit de jaren 1970.

Nummers 12-26, uit de eerste decennia van de 20ste eeuw. Nummer 14, eenlaags enkelhuis onder mansardedak in leien en mechanische pannen, muizentandfries onder de nieuwe kroonlijst, nieuwe dakkapel. Rechte muuropeningen onder doorlopende betonlatei en getoogde ontlastingsbogen, vernieuwd schrijnwerk. Nummer 16: kleine vlasschuur omgevormd tot woning. De huizen situeren zich op de plaats van een verdwenen omwalde hoeve (zie Ferrariskaart (1770-1778)  en kaart van de heerlijkheid Meulewalle uit de 18de eeuw), wellicht het zogenaamde "Rattekasteel". In de 19de eeuw (Popp-kaart, 1840-1850; Atlas der Buurtwegen, 1847) wordt er slechts een haaks op de straat gebouwd volume en een klein bijgebouwtje meer weergegeven.

Nummers 11-19, eenlaagswoningen, gedeeltelijk teruggaand tot de 19de eeuw maar met nieuw parement. Aangevuld met woningen uit de tweede helft van de 20ste eeuw. Bij nummer 11, zetel bedrijf Pinguin Salads.