Landelijk weg met bochtig tracé in de noordwestelijke hoek van de gemeente. De naam "Wostynestraete" komt reeds in 1668 voor, verwijzend naar het toponiem "woustine", gebruikt voor een aldaar gelegen bos vermeld in 1502. De straat loopt zowel op grondgebied Izegem (ten noorden) als Sint-Eloois-Winkel (ten zuiden) door onder dezelfde naam (bij deze laatste andere schrijfwijze: "Woestijnestraat"). Vindt in beide voornoemde gemeenten aansluiting op belangrijke verbindingswegen. In die hoedanigheid in 1902 omschreven als verbinding tussen de steenwegen "Wynckel-Lendelede en Wynckel-Iseghem". In het eerste decennium van de 20ste eeuw wordt de straat met grind verhard.

De schaarse bebouwing gaat, blijkens de Ferrariskaart (1770-1778), met uitzondering van nummers 2 en 3 (wel reeds in situ aangeduid op de Popp-kaart, 1840-1850) en een serre ten westen van de straat, volledig terug tot minimaal de tweede helft van de 18de eeuw. In het eerste kwart van de 18de eeuw bevond zich aan westzijde van de straat, tussen de huidige nummers 1 en 3 een gedeeltelijk omwalde hoeve, bereikbaar via een dreef die in het verlengde lag van de Bosmolenstraat, zie kaart renteboek 't Gryspersche (1723). Op de ongedateerde schematische kaart van de heerlijkheid Meulewalle (18de eeuw) wordt de wal niet meer weergegeven. De Atlas der Buurtwegen (1847) laat nog twee kleine volumes zien op deze plaats, thans volledig verdwenen, net als de hoevegebouwen tegenover nummer 3, in drievoud afgebeeld op 18de- en 19de-eeuwse kaarten.

Straat met behouden landelijk karakter door verspreide hoevebebouwing, onder meer nummer 1, "Hof van Groeninge", minimaal opklimmend tot het eerste kwart van de 18de eeuw, zie weergave in het renteboek 't Gryspersche van 1723. Ook weergegeven op de 18de-eeuwse kaart van de heerlijkheid Meulewalle. De naam verwijst naar het klooster van Groeninge te Kortrijk waar een deel van de hoeve in de 18de eeuw aan toebehoorde. Erf in losse verharding, toegankelijk via ijzeren hek tussen betonpijlers. Woonhuis onder zadeldak in mechanische pannen ten noorden, vlechtingen en ingewerkte steen (jaartalsteen?) in de oostelijke zijpuntgevel. Gevel licht opgehoogd en verbouwd, muuropeningen thans onder betonlatei en voorzien van T-ramen, één gedicht. Voormalige U-vormige opstelling van woonhuis en landgebouwen teloorgegaan. Schuurstalvleugel ten oosten gedeeltelijk afgebroken/ ingestort. 20ste-eeuwse erfgevel met muuropeningen onder betonlatei. De zuidelijke zijgevel met steunbeer is nog een restant van oudere bebouwing.

Nummer 2, nieuwbouwvilla met integratie van hoge ast. Op de Atlas der Buurtwegen (1847) wordt reeds een klein, iets naar het oosten gelegen volume, afgebeeld.