Meeswijk wordt voor het eerst vermeld in 946 als Masuic, van het Germaanse Maso en wika, id est nederzetting aan de Maas. Mogelijk was het van de 10de tot de 14de eeuw een kleine haven.

De heerlijke rechten waren oorspronkelijk verdeeld tussen de Sint-Laurentiusabdij van Luik en het Sint-Servaaskapittel van Maastricht. Aan ridder Jacob van Tongeren, heer van Leut, verkoopt het kapittel van Sint-Servaas van Maastricht in 1300 de heerlijke rechten over Meeswijk, dat van dan af deel gaat uitmaken van de heerlijkheid Leut, wat aanleiding is tot eeuwenlange twisten met de Sint-Laurentiusabdij. Vanaf 1475 komt de familie van Vlodrop in bezit van de heerlijkheid.

Meeswijk bezat een schepenbank die in beroep ging bij het Oppergerecht van Vliermaal en bij de Luikse schepenbank. De heer van Leut benoemde een drossaard die fungeerde voor Leut, Eisden en Meeswijk. Op het grondgebied bevond zich een belangrijk laathof van de Sint-Laurentiusabdij. Het gehucht Palmenhof of Palmenhoeve was Guliks grondgebied, dat deel uitmaakte van de gemeente Urmond (Nederland).

Op kerkelijk gebied behoorde Meeswijk tot de Sint-Laurentiusparochie, waarschijnlijk een stichting van de Sint-Laurentiusabdij, die het patronaatsrecht en het grootste deel van de tienden bezat.

Het dorpspatroon is dat van een typisch, Maaslands dorp, met de hoofdstraat (Sint-Laurentiusstraat) parallel met de Maas, en waarschijnlijk de oude heirbaan Tongeren - Nijmegen, die hier echter haar duidelijk tracé verliest. De secundaire straten (Molenstraat en Genootstraat) leiden van de dorpsstraat naar het westen.

Oppervlakte: 342 hectare. Aantal inwoners (1970): 892.