Tot de tweede helft van de 12de eeuw lag Uikhoven op de rechter Maasoever en hoorde bij het domein Geulle (Nederland), eigendom van de abdij Cornelismunster bij Aken. Door een verplaatsing van de Maasbedding komt het op de linkeroever te liggen. In 1298 maakt de abdij Cornelismunster Geulle-Uikhoven over aan de heer van Montjoie en Valkenburg. In 1300 ruilt deze Uikhoven voor een ander goed met de heer van Rekem; van dan af maakt Uikhoven deel uit van het graafschap Rekem. Op juridisch gebied was het afhankelijk van de schepenbank van Rekem. De gemeente had een eigen burgemeester.

In 1677 heeft Uikhoven te lijden van militaire inkwartieringen, en in 1702 van plunderingen. De ligging, vlak bij de Maas, is oorzaak van regelmatige overstromingen, onder meer in 1617-1618, 1624, 1729, 1740, 1751, 1783, 1850, 1880-1881 en 1926. In 1628 wordt door de graaf van Rekem begonnen met de bouw van de Maasdijk, uitgebreid in 1726.

Op kerkelijk gebied behoort Uikhoven tot de Sint-Niklaasparochie, oorspronkelijk een kapel van de kerk van Geulle, later van Rekem. In 1623 wordt het een zelfstandige parochie, met patronaatsrecht en tienden in bezit van de graaf van Rekem.

Door de aanleg van de Zuid-Willemsvaart (1822-1826) wordt Uikhoven van Rekem afgesneden.

De oorspronkelijke bebouwing langsheen de Schoorstraat (Ferrariskaart), die parallel met en vlak langds de Maas loopt, breidde zich in de eerste helft van de 19de eeuw uit langsheen de weg naar Rekem (Pastoor Goossenslaan). Het gehucht Daaluikhoven, in het noorden van de gemeente, komt eigenaardig genoeg niet voor op de Ferrariskaart, terwijl het in de Atlas van de Buurtwegen (1846) toch reeds in zijn huidige omvang staat aangeduid.

Uikhoven was steeds een landbouwersdorp. Thans is 70% van de huidige, actieve bevolking werkzaam buiten de gemeente.

Oppervlakte: 414 hectare. Aantal inwoners (1970): 3.046.