Tot voor de Tweede Wereldoorlog uitsluitend landbouwgemeente (8.674 inwoners in 1981 en 392 hectare), ten oosten van Antwerpen, thans deels omgeschakeld naar tuinbouw; doorsneden door Frans Beirenslaan (deel van de verbindingsweg van de fortengordel rondom Antwerpen) en ten noorden begrensd door de Herentalsebaan. De parochie wordt de eerste maal vermeld in 1232 als hulpkerk van Deurne, verheven tot zelfstandige parochie in 1264. In de tweede helft van de 16de eeuw meest noordelijke gemeente van het graafschap Cantecroy (zie Mortsel), in 1616 gevoegd bij Boechout, eigen schepenbank in 1649. De heerlijkheid Borsbeek was aanvankelijk eigendom van de hertog van Brabant, nadien achtereenvolgens in handen van Jan van Halen (1505), Aerdt van Lier (1515), Antoon Perrenot en opvolgers (1558-1616), Antonius de Tassis (1616-18), Pieter en Angelus Peckius (1618-48), de families Bervelt (vanaf 1648), de Villegas en de Robiano.

Het dorp werd verscheidene malen geplunderd en verwoest tijdens de gevechten rond Antwerpen (laatste kwart van de 16de eeuw); verder werd Borsbeek in 1626 geplunderd door Kroatische huurlingen van Spinola en in 1746 nagenoeg volledig verwoest tijdens de Oostenrijkse Successieoorlog. Concentratie van oudere bebouwing in de dorpskern gedomineerd door de kerk, de watertoren (1965) en het Sint-Jozefinstituut met klooster (eerste helft en derde kwart van de 20ste eeuw), laatst genoemde op de plaats van het vroegere landgoed Reynenborgh. Rond de dorpskern: recente verkavelingen met één- en meergezinswoningen (tweede helft van de 20ste eeuw). Zuidoostzijde van de gemeente met weiland en tuinbouw (serres); enkele bewaarde hoeven. Ten westen van de Frans Beirenslaan moderne verkavelingen onder meer op gronden van de verdwenen hoeve "De Springhaan" (derde kwart van de 20ste eeuw), Sint-Jan Berchmansparochie met kerk van Heilige Rita (tweede en derde kwart van de 20ste eeuw). In het zuidwesten van de gemeente - deels op grondgebied Mortsel - Fort III (1860) van de fortengordel rondom Antwerpen (zie inleiding).