Klein kerndorp, met landbouwers- (graanteelt, thans ook suikerbieten- en fruitteelt) en woonforenzenbevolking.

Oudste bewoningssporen uit de Romeinse periode (een Romeinse tumulus achter het kasteel, sporen van een Romeinse villa en centuratio); de antieke weg Tongeren-Nijmegen doorkruist het grondgebied.

Vormde waarschijnlijk oorspronkelijk één domein met 's Herenelderen, het zogenaamde Aldor, reeds in de 12de-13de eeuw gesplitst. Genoelselderen wordt, naar de plaatselijke heer, Godenoel van Elderen (vermeld in 1265), Elderis Godenoli genoemd. De Loonse heerlijkheid gaat in 1366 naar het prinsbisdom Luik over. Ze blijft tot 1718 in bezit van de familie van Elderen. De latere prinsbisschop Jan Lodewijk van Elderen ziet in 1678 af van zijn heerlijke rechten, die daarna in bezit van de familie d'Oyembrugge en vervolgens de Borchgrave (1754) komen.

De schepenbank sprak Loons recht en ressorteerde onder het oppergerecht van Vliermaal.

In de 16de eeuw bevonden zich op het grondgebied een aantal cijnshoven: het Sint-Andrieshof en het Sint-Stevenshof, beide eigendom van de heer, en het Onze-Lieve-Vrouwenhof, eigendom van het Tongerse Onze-Lieve-Vrouwekapittel.

De heer van Genoelselderen bezat het patronaatsrecht en de tienden van de Sint-Martinusparochie, die in 1805 bij Membruggen werd gevoegd, doch in 1834 weer zelfstandig werd.

In 1678 en 1747 (inkwartieringen vóór en na de slag van Lafelt) had het dorp te lijden van plunderende Franse troepen.

In 1970 deel van de fusiegemeente Elderen, die Genoelselderen, 's Herenelderen en Membruggen omvatte. In 1977 werd deze fusie ontbonden: 's Herenelderen werd bij Tongeren gevoegd, Genoelselderen en Membruggen bij Riemst.

Oppervlakte: 252 hectare. Aantal inwoners (1970): 495.