Gemeente van 1889 hectare en 3596 inwoners (1974) begrensd door Verrebroek (ten noorden), Beveren (ten oosten), Nieuwkerken (ten zuiden), Sint-Gillis (ten westen).

De vroegst bewoonde plaats was het Laar, gelegen op een heuvel te midden van talrijke waterlopen. Deze heuvel maakt deel uit van een duinenketen van Stekene tot Zwijndrecht, die de grens vormt tussen de polderstreek en het zogenaamde hoogland. Ook de Oude Dorpsstraat, aan de voet van de heuvel en langs de heirweg Antwerpen-Brugge werd reeds vroeg bewoond. De eerste kerstening van de parochie is onbekend. Het oudste document met betrekking tot de kerk dateert van 1183. Sinds 1136 is echter een klooster van Salegem (Kemphoekstraat) bekend, dat een grote rol heeft gespeeld in de ontginning van de onvruchtbare poldergronden, de uitbreiding van de landbouw en de stichting van de kerk van Verrebroek. Het klooster en de kapel werden in 1624 gesloopt, na het verjagen van de monniken tijdens de godsdiensttroebelen. In 1845 scheidde Meerdonk zich als afzonderlijke gemeente af.

Typisch straatdorp met verbreding aan de kerk door de afbraak van het voormalig gemeentehuis uit de 18de eeuw. Voornamelijk bebouwing uit de 19de eeuw, die zich tot aan de rand van het dorp uitstrekt en hier voornamelijk gekenmerkt wordt door arbeidershuisjes. Opmerkelijk is de aanwezigheid van talrijke zogenaamde klompenmakerijen, ingevoerd circa 1760 en die voornamelijk tijdens de 19de eeuw de lokale nijverheid beheersten. De materiële overblijfselen hiervan (zogenaamde blokstallen en rookovens), verspreid over de gehele gemeente met een concentratie in de Kerk- en Kouterstraat, kunnen in twee hoofdtypes ondergebracht worden: de in het woonhuis ingebouwde zogenaamde blokstal en de losstaande zogenaamde blokstal. Sinds de jaren 1920, invoering van mechanisering waardoor het zagen, klieven, vormen en uitboren geautomatiseerd werd, massaproduktie toeliet en de ondergang van de ambachtelijke klompenmakerijen bevorderde.