Meest noordelijk gelegen gehucht van Westerlo met landelijk karakter dat tot einde 18de eeuw bij de Olense Sint-Martinusparochie en abdijgoederen van Tongerlo hoorde; tot 1970 deel van de gemeente Tongerlo. Autonome parochie vanaf 1936, vanaf midden 20ste eeuw stijgend aantal inwoners gestimuleerd door de ligging van het gehucht aan de baan Herentals-Aarschot, de nabijheid van de E313 en de aantrekkingskracht van de industrieterreinen aan het Albertkanaal.

Kleine vrij recente woonkern rondom de kerk Onze-Lieve-Vrouw-Bezoeking (1968-1969, architect P. Beniest) en de pastorie (1983, architect W. Vander Laenen). Omgevende brede landelijke strook met weilanden en maïsvelden (veeteelt). Verspreide hoevebouw met enkele behouden, meer of minder aangepaste langgestrekte hoeven (vierde kwart van de 19de eeuw - eerste kwart van de 20ste eeuw) en enkele hedendaagse, relatief grootschalige agrarische bedrijven. Ten westen van het gehucht inplanting van een voormalige Britse legerbasis.