Gemeente in Zandlemig Vlaanderen met een oppervlakte van 1.180 ha en 3.068 inwoners (1981). Gelegen in het laag interfluvium tussen Schelde en Dender met een uitgesproken heuvelachtig landschap (gemiddeld 30 à 40 m hoog). Slechts 19 m hoog in de Molenbeekvallei en opklimmend tot 60 m in de wijk Lange Munte (ten westen). De Kerkensbeek in het noordwesten vormt de grensbeek met Munte en Baaigem. Overwegend vruchtbare landbouwgronden, slecht gedraineerd in de vele beekdepressies. Verschillende bronnen, onder meer de zogenaamde "Ginstbergbron" in het noorden van de gemeente, ontdekt in 1897 en sinds 1936 commercieel uitgebaat voor de productie van mineraal bronwater (Ginstbronnen) .

Oudste vermelding "Vuenteca" daterend van 988. Het dorp zou hebben toebehoord aan de heren van Scheldewindeke vooraleer het eind 13de eeuw werd opgenomen bij de heerlijkheid van het Land van Rode in de kasselrij van het Land van Aalst. Te Scheldewindeke zetelde een vierschaar en was het centrum van een leenhof dat tevens bevoegd was over Balegem en Moortsele. Bij de dood van de eerste markies van het Land van Rode, Lopez-Maria Rodriguez d'Evora y Vega in 1697, werd Scheldewindeke met Moortsele en Balegem afgescheiden van de rest van het Land van Rode en verdeeld onder de jongere kinderen van de markies. De afzonderlijke heerlijkheid Scheldewindeke kwam door huwelijk in handen van de familie Dons de Lovendegem. Scheldewindeke telde in de 15de eeuw een groot aantal belangrijke pachthoven. Het grootste pachthof, het "Hof van Scheldewindeke", in het dorpscentrum naast de kerk en aan de rand van de Molenkouter, was waarschijnlijk de zetel van de heerlijkheid van Scheldewindeke. De eigenlijke kern van de gemeente is een typisch straatdorp aan de weg Oosterzele-Beerlegem, onderdeel van de oude verbindingsweg Dendermonde-Oudenaarde. Ruim rechthoekig marktplein met kerk aan voornoemde weg. De gemeente wordt doorsneden door de spoorlijn Gent-Geraardsbergen.