Gemeente van 900 ha en 7152 inwoners (1981), slechts opgericht in 1868. Voorheen gehucht zogenaamd "Klein Nazareth" van Nazareth. Later ook zogenaamd "Pinte" naar de oude herberg in de huidige Pintestraat. Eerste verzoek tot onafhankelijkheid in 1829 gericht aan koning Willem der Nederlanden onder de naam "Willemsdorp", niet tot stand gekomen door de Belgische omwenteling van 1830. De huidige gemeente grenst ten noorden aan Sint-Denijs-Westrem, ten oosten aan Zwijnaarde en Zevergem, ten zuiden aan Nazareth en ten westen aan Deurle en Sint-Martens-Latem.

Het grondgebied van De Pinte was het centrum van Scheldeveld, een uitgestrekt heidegebied in het bezit van de Gentse Sint-Pietersabdij met sinds de 13de eeuw een ontginningshoeve ten oosten van de huidige dorpskern. Dit groeide pas eind 18de eeuw uit tot een systematisch ontginningsgebied met stervormig aangelegde dreven, de zogenaamd "Zeven Dreven". Andere belangrijke lenen waren het zogenaamd "Goed te Twee Dreven" afhankelijk van de heerlijkheid van Overmeers van de Gentse Sint-Pietersabdij en het zogenaamd "Goed te Poldere" afhankelijk van de heerlijkheid van 's Graven Hazele van de graven van Vlaanderen, beide verdwenen.

De Pinte is gelegen in de Vlaamse Zandstreek en heeft een licht golvend reliëf. Eind 19de eeuw komen de eerste tuinbouwbedrijven zich hier vestigen, de boomkwekerij Verhoost, begoniaserres van J. Anthierens en T. Van Speybroeck. Belangrijk hierbij was de aanwezigheid van de spoorweg Gent-Kortrijk (1839) met vanaf 1857 een splitsing richting Oudenaarde waardoor een dubbele treinverbinding met Gent tot stand kwam.

De verkaveling vanaf de jaren 1935 van onder meer grote tuinbouwbedrijven als deze van Verhoost tussen het station en het dorp, namelijk de Koning Albertlaan en Koning Leopoldlaan, en de boomkwekerij Van Overbergh aan Twee Dreven en Wilgenstraat waren de aanzet tot het omvormen van de gemeente tot één groot villapark met voornamelijk woonfunctie voor forenzen naar het Gentse.