Gemeente in het vlakke, noordelijkste deel van het arrondissement met een nog hoofdzakelijk landelijke bebouwing. Dorpscentrum zonder specifiek karakter; voorts een verspreide bewoning langs een uitgebreid wegennet, waarvan de Smisstraat en de Heerbaan (Romeinse heirweg) de oudste zijn, en die met hun aftakkingen eerder het karakter van wijken krijgen. De bebouwing bestaat, op enkele middelgrote boerderijen en het voormalig kasteel van Diepenstein na, voornamelijk uit boerenhuizen en kleine hoevetjes van baksteen, voor het merendeel ter vervanging van leem- en vakwerkbouw, waarvan trouwens overblijfselen.
VERTONGHEN J. en VERHASSELT L., Toponymie van Steenhuffel, Steenhuffel, 1971.
Bron: DE MAEGD C. & VAN AERSCHOT S. 1975: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Vlaams-Brabant, Halle-Vilvoorde, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 2n, Gent. Auteurs: De Maegd, Christiane; Van Aerschot, Suzanne Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)