Vrij lange straat, hoofdstraat van het gelijknamige gehucht met de inplanting van de kerk, de pastorie en de gemeenteschool. Aanvankelijk beperkte de straat zich tot de gehuchtskern maar in 1912 werd in het verlengde een nieuwe steenweg aangelegd in noordoostelijke richting, als verbinding met Sloozen (zie gedenksteen in de school). Deze verlenging die tot vandaag schaars is bebouwd, draagt als naam ook Rossemdorp.

Op de Ferrariskaart (1770-1778 ) vormen de kerk en de nabijgelegen pastorie, samen met de inmiddels verdwenen kosterswoning de enige bebouwing van het door veldwegen omsloten Kerkeveld, primitief dotatiegoed dat volgens 18de-eeuwse bronnen aanvankelijk 15 bunder groot was. Aan de overzijde van straat heeft zich in zuidelijke richting een kleine woonkern gevormd, voornamelijk langsheen de weg naar Imde, nu Kleinendries. Ter plaatse van nummer 7, op de hoek met de Kerkevoetweg, zou volgens literatuurgegevens al op het einde van de 17de eeuw een pachthof ende brouwerye gesitueerd zijn met als benaming Hof Den Keyser, ook Schaliënhof genoemd. In 1800 wordt het hof omschreven als seekere behuysde hofstde met de huysinge, schuere, stallingen, brouwerije... Hoewel de aanwezige jaarankers op de huidige sterk gerenoveerde woning verwijzen naar 1752 is er op de Ferrariskaart van 1770-1778 op deze plaats nog geen bebouwing weergegeven, wel verder zuidoostelijk op het perceel. De ankers werden vermoedelijk als verwijzing naar de historische site aangebracht naar aanleiding van de renovatie en/of heropbouw, kadastraal geregistreerd in 1952 als totale herstelling van puinen. Vandaag bestaat het geheel uit een gekasseid erf met boerenwoning ten westen en een dwarsschuurtje ten zuiden, langs beide straten afgesloten door een gewitte bakstenen muur met overluifelde rondboogdoorgang op de hoek.

Zoals blijkt uit de Poppkaart (circa 1860) bleef de situatie in Rossem-dorp tot midden 19de eeuw vrijwel ongewijzigd. Hierin kwam verandering toen er in 1872 tussen de kerk en depastorie, een gemengde lagere school werd opgetrokken. Een paar jaar later, in 1874, werd de - naar verluidt - classicistische parochiekerk die zich in slechte staat bevond en veel te klein was geworden voor de toenemende bevolking, vervangen door de huidige neogotische kerk. Ook sinds het laatste kwart van de 19de eeuw onderging het Kerkeveld omzeggens geen wijzigingen. Wel werd de pastorie tijdens de Eerste Wereldoorlog door brand zwaar gehavend. Ze werd in 1916 onder leiding van architect Robert Crignier heropgebouwd.

De huidige, overwegend kleinschalige bebouwing ligt geconcentreerd rond de kerk en klimt hooguit op tot de tweede helft van de 19de eeuw waaronder nummer 8 als voorbeeld van een gerenoveerd woonstalhuis en nummer 19 als ruime dorpswoning met rechts een bewaarde opkamer waarvan het uitzicht dateert uit de tweede helft van de 19de eeuw.