Vrij geïsoleerd gehucht, gelegen in het uiterste zuidwesten van Vilvoorde; van de rest van de gemeente afgesneden door de Ring rond Brussel.

Van oudsher was Koningslo een moerassig en bosrijk gebied dat sedert de tiende eeuw verdeeld was over kerkelijke en wereldlijke hoogwaardigheidsbekleders; in de loop van de twaalfde eeuw werd het grotendeels omgezet in weiden en akkers met als belangrijkste plaatsen "'t Voer" een hoeve in handen van het Onze-Lieve-Vrouwegasthuis en sedert het begin van de veertiende eeuw ook de versterkte residentie van de Heren van Coninxloo. Dit uitgestrekte landbouwgebied was gelegen buiten de middeleeuwse stadskern en bleef tot de twintigste eeuw nagenoeg ongeschonden. Op de kaart van Ph. Vandermaelen uit het midden van de negentiende eeuw bestond Koningslo slechts uit de concentratie van een beperkt aantal huizen en enkele verspreide hoeven.

Als buitenwijk van Vilvoorde bezat het gehucht van in de zestiende eeuw een eigen kapel toegewijd aan Sint-Laurentius, doch zonder eigen bedienaar. Volgens J. Verbesselt dient haar oorsprong gezocht te worden in de verre afstand tot de moederkerk. De kapel, gelegen tegenover de huidige kerk van Sint-Aloysius verdween tijdens de Franse Revolutie; pas in de jaren 1930 kreeg Koningslo opnieuw een kapel. Momenteel telt het gehucht drie parochies: Koningslo zelf met de kerk Sint-Aloysius van Gonzaga uit de jaren 1930, 't Voor, als parochie opgericht in de jaren 1940 met de moderne Sint-Jan-Berchmanskerk uit de jaren 1960 en Mutsaard, waarvan de kerk gelegen is op grondgebied Brussel-Laken; het grootste gedeelte van het grondgebied is ingepalmd door woonuitbreidingen uit de tweede helft van de twintigste eeuw. De oudste bebouwing (eerste en tweede kwart van de twintigste eeuw) situeert zich aan de Romeinsesteenweg en in het zuidwestelijke gebied dat aansluit bij Strombeek-Bever en Brussel; vaak gaat het hier om vrij banale lintbebouwing, soms met verwaterde reminiscenties aan de gangbare stijlen, zoals het art-decogetinte nummer 55 in de Mutsaertstraat. Het noordwestelijk gedeelte wordt ingenomen door "'t Voor", een woonwijk met planmatige aanleg en radiaal stratenpatroon met rond convergentiepunt, een realisatie in het kader van een grootscheepse huisvestingspolitiek die werd gestart tussen beide Wereldoorlogen en voortgezet na de Tweede Wereldoorlog: ‘t Voor wordt gekarakteriseerd door homogeen bebouwde straten van aaneengesloten eengezinswoningen uit de jaren 1950 en 1960, meer bepaald eenvoudige bel-etagewoningen soms met keldergarage, en sociale woningbouw met uniform uitzicht uit dezelfde periode, zoals in de Vinkenlaan. Verder noteren we sedert het laatste kwart van de twintigste eeuw de beeldbepalende inplanting van een aantal bedrijven zoals het "Athena Business Center", voorheen "Kodac" en een watertoren (1978) aan de Streekbaan.

Op 5 oktober 1993 werd de eerste steen gelegd van het "Huis van de Toekomst", Indringingsweg nummer 1, waarbij de toekomstvisie op onze leefomgeving en ons bestaan wordt geïllustreerd; het huis opende zijn deuren op 16 maart 1995 en werd gesloten op 16 maart 2000. Ter vervanging werden een nieuw "Huis en kantoor van de Toekomst" geopend.