Kleine gemeente van 670 hectare, geomorfologisch behorend tot de middenlandpolders. Woon- en landbouwdorp. In 1971 bij de nieuwgevormde gemeente Spermalie gevoegd en in 1976 bij de fusiegemeente Middelkerke. Gelegen ten oosten van en aan de IJzer.

Eerste vermelding in 1176 als "Schora", dit is schor of buitendijks land of aangeslibde grond. Parochie gesticht onder het patronaat van de Sint-Pietersabdij van Gent tot aan de Franse Revolutie.

Parochie deeluitmakend van het Brugse Vrije en het Vladslo-Ambacht.

De oudste site van Schore is "KNUYDTWALLE" (thans de heropgebouwde hoeve  "SCHOORBAKKEHOEVE", zie Schorestraat nummer 61), teruggaand op een schapenhoeve die in 1176 door Filips van de Elzas, graaf van Vlaanderen, geschonken werd aan de Sint-Niklaasabdij van Veurne.

Het dorp en de kerk werden verscheidene malen geteisterd door oorlogsgeweld, onder meer in 1488, door een Duits garnizoen gelegerd te Nieuwpoort en in 1645-1676 tijdens de Tachtigjarige oorlog.

Gedurende de Eerste Wereldoorlog werd het dorp volledig met de grond gelijk gemaakt. De wederopbouw gebeurde naar ontwerp van architect T. Raison (Brugge). De architecten Dothee, J. Heyneman (Uitkerke), A. Neyrinck (Blankenberge) waren eveneens bij de wederopbouw betrokken.

Het dorp werd heropgebouwd volgens de vooroorlogse aanleg, zoals reeds weergegeven op de Ferrariskaart van 1770-1778. Kerndorp met centrale kerk toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw, midden ommuurd kerkhof. De Schorestraat loopt rondom de kerk, het tracé ten westen van de kerk werd slechts in 1971 aangelegd. Ten noordoosten van de dorpskom, gehucht "SPERMALIE", gelegen aan het kruising van Bruggesteenweg, Schorestraat en Vladslovaart.