Gehucht ten westen van het centrum en ervan gescheiden door de Willebroeksevaart die werd aangelegd in het midden van de zestiende eeuw (1550-1561), zie Vilvoorde-centrum Vuurkruisenlaan. Om een verbinding te maken tussen de Zenne en de Vaart werd ten zuidwesten van Vilvoorde-centrum een sas aangelegd, dat aan de basis lag van het ontstaan van het aloude gehucht Drie Fonteinen. Het gehucht Kassei, gelegen ten noorden van de Drie Fonteinen ontwikkelde zich vooral na het ontmantelen van de stadsvesten toen de stad onder druk van de toenemende industrialisatie uit haar voegen barstte en er nieuwe gehuchten ontstonden. Op 8 februari 1908 werd aan de Grimbergsesteenweg een nieuwe parochie gesticht, die op 27 juni 1909 wettelijk erkend werd als hulpkerk, toegewijd aan het Heilig Hart van Jezus.
Kaderend in de woningnood na de Eerste Wereldoorlog werd op 11 oktober 1919 een wet afgekondigd waardoor de "Nationale Maatschappij voor Goedkope Woningen en Woonvertrekken" werd gesticht, naderhand uitgegroeid tot de "Nationale Maatschappij voor de Huisvesting". In Vilvoorde werd op 11 september 1920 overgegaan tot de oprichting van de "S.A. Le Foyer Vilvordien", waaraan later de Nederlandstalige vennootschapsnaam "De Vilvoordse Haard" werd toegevoegd. Naderhand groeide deze maatschappij uit tot de "Inter-Vilvoordse Maatschappij voor Huisvesting". Opmerkelijk in Vilvoorde was de deelname van talrijke daar gevestigde bedrijven die door hun medewerking aan de oplossing van het huisvestingsprobleem hun bekommernis voor hun arbeiders lieten blijken. De eerste gronden die in opdracht van de toenmalige huisvestingsmaatschappij werden aangekocht, lagen in de Sint-Antoniuswijk, meer bepaald in De Perksestraat en de Hovenierstraat. Nadien werd de bouwactiviteit verschoven naar de wijk Far West, gevolgd door woningbouw in de wijk Kassei over het kanaal. Deze wijk vertoont tot op heden een heterogene, vrij gesloten bebouwing voornamelijk uit de twintigste eeuw, met diverse projecten van sociale woningbouw ten zuiden van de Grimbergsesteenweg, bestaande uit gekoppelde eengezinswoningen vanaf het einde van de jaren 1920, zoals in de Nachtegaalstraat 15-33 en vooral in de straten die in hun benaming verwijzen naar Vlaamse schilders, onder meer de Rubensstraat nummers 1-15 en 2-26, Van Dijckstraat, Jordaensstraat, Teniersstraat nummer 167 en volgende, Jacob Smitsstraat; de huizen in de Rubensstraat behoren tot de eerste groep van 95 sociale woningen die in 1929 in de wijk Kassei werden gebouwd.
Naast de eengezinswoningen werden in dezelfde context ook een aantal flatgebouwen opgetrokken in het derde kwart van de twintigste eeuw, onder meer het hoekpand Rubensstraat nummer 80 / Blaesenbergstraat nummer 98, met ingewerkte gedenksteen van 1960 verwijzend naar de stichtingsdatum van de "Vilvoordse Haard N.V." op 11/09/1920.
Aansluitend ten zuiden ligt het gehucht de "Drie Fonteinen", met het gelijknamige domein, dat dienst doet als groene long voor het nabijgelegen stadscentrum. De Europawijk en het Hoogveld, gelegen ten zuidwesten van de Drie Fonteinen zijn residentiële verkavelingen, respectievelijk uit het derde en het laatste kwart van de twintigste eeuw.
Bron: KENNES H. met medewerking van STEYAERT R. 2005: Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie Vlaams-Brabant, Gemeente Vilvoorde, Deelgemeenten Vilvoorde en Peutie, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen VLB1, onuitgegeven werkdocumenten.
Auteurs: Kennes, Hilde
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Omstreeks 1954-1955 werden moderne sociale woningen aan de wijk toegevoegd: een 60-tal woningen ontworpen door Roger De Winter en Marcel De Roover (David Teniersstraat 71-85 en 107-149 (fase 1); 126-144 en 151-189 (fase 2)) en 54 woningen naar ontwerp van Lucien Engels (Breemputstraat 89-117, Memlingstraat 19-57, 28-54, Rogier Van der Weydenstraat 1-5). Deze ensembles zijn minder opmerkelijke realisaties binnen hun oeuvre, doch werd de tweede fase woningen van De Winter oorspronkelijk gekenmerkt door een uitzonderlijke planindeling en de woningen van Engels door plastische details zoals uitkragende betonnen treden en luifels. Deze elementen zijn door verbouwingen deels verloren gegaan. Het merendeel van de latere opdrachten van de huisvestingsmaatschappij werd ontworpen door architect Paul Doms.
Omvat
Borghtstraat
Omvat
Brusselsesteenweg
Omvat
David Teniersstraat
Omvat
Koningslosteenweg
Omvat
Thaelstraat
Omvat
Vaartdijk
Omvat
Wijk Breemputhof
Is deel van
Vilvoorde
Je kan deze pagina citeren als: Inventaris Onroerend Erfgoed 2024: Kassei [online], https://id.erfgoed.net/themas/14555 (geraadpleegd op ).
Beheerder fiche: Agentschap Onroerend Erfgoed
Heb je een vraag of opmerking over deze fiche? Meld het ons via het contactformulier.