Straat ten oosten van het centrum van Harelbeke, gelegen in de Arendswijk en lopende van de Arendsstraat naar de Deerlijksesteenweg. De straat wordt genoemd naar een perceel grond genaamd "het Herpelstuck", dat in de 18de eeuw gelegen was ten noorden van de straat. Herpel is het dialectwoord voor woerd of mannetjeseend.

Eerste vermelding van "'t Herpel straetken" dateert volgens De Flou van 1768, wanneer de straat wordt afgebeeld op de kaart uit het landboek van Harelbeke-buiten, opgemaakt door landmeter Frans De Bal en thans bewaard in het Rijksarchief van Kortrijk. De Kabinetskaart van de Oostenrijkse Nederlanden, opgenomen op initiatief van Graaf de Ferraris (1770-1778) geeft de straat slechts gedeeltelijk weer. Op de Atlas der Buurtwegen (1845) wordt de straat, omschreven als "Herpelstraetje", weergegeven als "Chemin n° 27" met als beschrijving "Chemin du Deerlyckstraet vers la ferme Vanhoutte au Boterpotstraet". Tot de tweede helft van de jaren 1950 bevindt zich langs de straat een eind 19de-eeuwse kapel opgericht ter ere van Benedictus Labre, die in 1881 heilig verklaard werd. De kapel wordt in 1957 afgebroken voor de aanleg van een nieuwe woonwijk, de Arendswijk, en de beelden ervan worden tijdelijk in het stadhuis opgeborgen; de kapel wordt heropgebouwd aan de Koning Leopold III-laan.

Thans straat met wegdek van betonplaten, lopend doorheen de woonwijk van rond de jaren 1950-1960. Bebouwing voornamelijk daterend uit de jaren 1960, aansluitend bij de Arendswijk, tot recente villabebouwing. Schaars bewaarde oudere bebouwing, zoals nummers 56, 64 en 73. Nummer 56, kleine boerenarbeiderwoning met thans nog bewaard volume uit het begin van de 20ste eeuw doch aangepaste openingen. Nummer 64, dorpswoning van circa 1900 onder half gemansardeerd zadeldak met typerend gebruik van bruine baksteen en muizentandfries; later gewijzigde openingen en schrijnwerk. Rechts, eertijds aanpalende kleine schuur, thans deels verbouwd en binnenin geïntegreerd bij de woning.