Vertrekkend aan de vroeger zogenaamde "Zeven Hoeken" - een soort pleinvormig kruispunt met de Mechelsestraat, het voormalige Leverstraatje, de oude Pens- en de Jodenstraat - vormt de Schrijnmakersstraat een vrij korte verbindingsstraat tussen Mechelsestraat en Vaartstraat.

Als "Schrynstrate" wordt zij voor het eerst vermeld in 1363.

Typerend lijkt de aloude groepering van ambachten in het straatje. De huidige benaming "Schrijnmakersstraat" zou volgens E. Van Even immers verwijzen naar het ambacht van de voornaamste straatbewoners in de middeleeuwen. In 1593 maakt W. Boonen in zijn volkstelling voornamelijk gewag van schoenmakers en andere "hantwerckers". Ook in latere tijden treft men er nog bewoners aan die in hun winkels tamelijk gespecialiseerde producten verkopen. Zo waren er eind 19de eeuw onder meer een "garen- en bandwinkel" en een "zadel- en gareelmakerij". Heden getuigt de Schrijnmakersstraat van een gemengde residentiële en commerciële functie en vormt zij een stemmig gekasseid en autovrij straatje met licht S-vormig tracé en nog grotendeels behouden oude rooilijn.

Naast een aantal opvallende 18de-eeuwse panden wordt het straatbeeld gekenmerkt door oudere, tot de 16de of 17de eeuw opklimmende kernen die in de loop van de 19de en 20ste eeuw aanpassingen of verbouwingen ondergingen. Aan de zuidzijde werden meerdere panden geteisterd tijdens de Eerste Wereldoorlog en heropgericht in een ingehouden wederopbouwstijl: zie onder meer het ensemble nummers 14-18 (1923) en nummer 20 (1924) door architect A. Devos, nummers 24 (1923) en 30-32.