Genoemd naar het hier voorheen gesitueerde "Hof van den Tymple" dat vanaf de 15de eeuw de residentie was van deze gelijknamige patriciërsfamilie en in de 18de eeuw bewoond werd door de adellijke geslachten de Merode - de Rubempré. Volgens A. Meulemans werd het complexe eigendom op het einde van de 18de eeuw verkaveld en verkocht aan particulieren. Het eigenlijke patriciërshof bleef bestaan tot halfweg de 20ste eeuw: in de jaren 1960 werd het gedeeltelijk en in de jaren 1980 volledig gesloopt.

Het goed was eertijds bereikbaar langs de "Bloemendael"-gang - later zogenaamd "Tempelhof" of "Tempelgang" - die toegankelijk was via een overbouwde poortdoorgang in de Diestsestraat. De gang werd in de jaren 1930 verlengd, ten westen geopend voor de pas aangelegde Nerviërsstraat (1931) en ten noorden aangesloten op de in 1910 getrokken Jean-Baptiste Van Monsstraat. Met de afbraak in 1961-1962 van het toegangspand aan de Diestsestraat, werd gelijktijdig ook de aanzet van de Vanden Tymplestraat ten oosten verbreed.

Heden biedt de straat een heterogeen bebouwingsbeeld zowel naar inplantingen en volumes als naar stilistisch voorkomen.

Van de vroegere bebouwing getuigen onder meer nog de rij bescheiden, twee bouwlagen hoge en in oorsprong twee traveeën brede arbeidershuisjes nummers 1 tot 13, die vermoedelijk opklimmen tot de jaren 1870-1880 doch naderhand in meer of mindere mate werden aangepast. De interbellumarchitectuur wordt vertegenwoordigd door panden met zowel een afgezwakte als meer uitgesproken modernistische vormgeving en ook door traditionalistisch uitziende huizen die al dan niet eigentijdse, bij de art deco aanleunende accenten vertonen. Zie nummer 25 (1938, architect L. Dierickx), met typerende afgeronde deurportiek en trapsgewijs verheven bovenbouw, en de ernaast gelegen, gespiegelde doch heden qua ordonnantie of omlijstingen aangepaste nummers 27 en 29 (1932), met karakteristieke baksteenpatronen en verdiepte vensterpartijen. Nummers 45 tot 63 vormen een aaneensluitende rij die wordt ingezet door het ruime afgeschuinde hoekpand nummer 45 - oorspronkelijk met gelijkvloerse winkel-/horecafunctie - dat met de belendende twee aan twee gekoppelde en symmetrisch opgestelde nummers 47-53 door architect L. Dierickx als één geheel werd ontworpen in 1935. Een meer stijltyperende schakel hierbinnen vormt het kleine burgerhuis nummer 55 (1935, architect E. Stassin), spijts heel recent het nog originele schrijnwerk werd vervangen Eerder art deco getint zijn de gespiegelde opstanden nummers 57-63 (1932, architect J. Dewit), opgetrokken in lichte afwijking van het bouwplan, met karakteristieke overhoekse erkers: de verhoging met een bijkomende derde bouwlaag in nummer 59 dateert van 1946. Voorts wordt de rijbebouwing punctueel onderbroken door garage-, dienstgebouwen of magazijnen, waaronder nummer 12 (1922, architect A. Debuck) dat een historiserend uitzicht kreeg, en voornamelijk vanaf de jaren 1960-1970 tot nog heel recent door flat- en appartementsgebouwen, waaronder nummer 39 op de plaats van het vroegere "Hof van den Tymple".