Straat ten oosten van het centrum van Waregem die loopt van het kruispunt van de Felix Verhaeghestraat/Galgestraat/Brouwerijstraat naar de Nokerseweg. De straatnaam, die volgens Meuris al voorkomt in 1753, zou ofwel het dialect zijn voor 'bezem' en aldus verwijzen naar hier gevestigde bezemmakers, ofwel zijn afgeleid van de heerlijkheid Messem, waarlangs de straat eertijds liep. Eén van de grote historische assen die in de 18de eeuw ten oosten van Waregem liep en het gehucht Potegem buiten de stadskern om verbond met het grondgebied van het huidige Kruishoutem. De straat is met bomen omzoomd en wordt in het begin onderbroken door een brugje over de Gaverbeek. De bebouwing is enerzijds vrij schaars en verspreid doch anderzijds, kleine concentratie ter hoogte van het kruispunt met de huidige Nokerseweg; op de hoek met de Felix Verhaeghestraat is een imposante hoeve (zie nummer 1) afgebeeld. Op een kaart uit de Atlas der Buurtwegen (1844) wordt de straat weergegeven als "Chemin n° 18" en omschreven als "Chemin de la ferme Verhaeghe au Grand chemin de Nokere", ook vermeld als "Befsemstraet". Op de kaart van het Dépôt de la Guerre van 1874 staat aan de hoordoostzijde van de straat het "In de Kraeye Cabinet" aangeduid. Verder geen grote veranderingen tot de bouwgolf vanaf ongeveer de tweede helft van de 20ste eeuw onder meer ter hoogte van de dan aangelegde Heidestraat.

Thans straat met geasfalteerd wegdek. Veelal woonfunctie; een groentenbedrijf met aangrenzende akkers (nummer 65) en onbebouwde percelen. Vrij residentiële uitstraling, zie vrijstaande eengezinswoningen met omliggende tuin onder meer rondom de Driesstraat, afgewisseld met gerenoveerde historische bebouwing. De oudste bebouwing klimt zeker op tot de tweede helft van de 18de eeuw (nummer 1) of tot de 19de eeuw (zie nummer 8, nummer 91). Nummer 99, imposante voormalige hoeve opklimmend tot de 18de eeuw, weergegeven op de Kabinetskaart van de Oostenrijkse Nederlanden, opgenomen op initiatief van Graaf de Ferraris (1770-1778) doch met volledig herbouwd boerenhuis. Deels begraasd, deels grinten erf met aan de noordoostkant een waardevolle 18de-eeuwse stalvleugel met geïntegreerd wagenkot (eertijds drie openingen) en aan de zuidwestkant een tweede, 18de-eeuwse stalvleugel; het geheel van de straatkant afgeschermd door een bakstenen muur met ingang tussen rechthoekige pilasters met arduinen afdeksteen en zwart geschilderd hek. Verankerde en beschilderde baksteenbouw onder zadeldaken met Vlaamse pannen en lichte overkraging; openingen geschilderd in wit-groen. In het verlengde van de woning, voormalig landgebouw circa 1992 verbouwd tot praktijkruimte.

Vermoedelijk op het einde van de 19de eeuw of in het begin van de 20ste eeuw verrijzen enkele lage woningen van één of anderhalve bouwlaag, thans echter zwaar aangepast of verbouwd. Nummer 23 van anderhalve bouwlaag doch met in het derde kwart van de 20ste eeuw verbouwde begane grond; blinde bovenvensters met sluit- en aanzetstenen op doorgetrokken lekdrempels. Nummers 51-53, twee eenlaagse woningen op de hoek met de Hazewindstraat, mogelijk gebouwd in het begin 20ste eeuw doch onder meer recent zwaar verbouwd, zie de gewijzigde ritmering van nummer 53 en de zijgevel van nummer 51.